Wstęp: Na całym świecie odnotowuje się coraz wyższą progresję zachorowalności na cukrzycę. Istotą działań leczniczych dla tej jednostki chorobowej jest dobrze prowadzona samokontrola pacjenta, która pomaga w profilaktyce powikłań oraz obniżeniu ryzyka zachorowań na inne choroby. Chorzy cierpiący na cukrzycę wykazują wyższe predyspozycje do chorób związanych z zaburzeniami funkcji tarczycy niż pozostali pacjenci. Jedną z możliwych patologii może być rak brodawkowaty tarczycy stanowiący najczęstszy typ nowotworu tego narządu. Jedną z najczęściej stosowanych metod w leczeniu tego typu nowotworu jest tyreoidektomia.Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie przypadku 33-letnej pacjentki chorej na cukrzycę typu 1 od 10 roku życia, po tyroidektomii z powodu nowotworu brodawkowatego tarczycy oraz przedstawienie procesu pielęgnowania z wykorzystaniem modelu opieki wspierająco-uczącym Dorothei Orem.Materiały i metody: W pracy zastosowane zostało studium indywidualnego przypadku oraz techniki badawcze: wywiadu, obserwacji, analizy dokumentacji medycznej, pomiaru parametrów życiowych oraz skal.Wyniki: Podczas przeprowadzonych wizyt środowiskowych zostało sformułowanych 10 diagnoz pielęgniarskich na podstawie każdorazowo przeprowadzonej oceny bio-psycho-społecznej oraz na podstawie rozmowy z pacjentką. Głównymi problemami dla pacjentki w pierwszych dniach po zabiegu okazały się powikłania tyroidektomii w postaci porażenia strun głosowych, krwawych wybroczyn w okolicy przebiegu cięcia, ryzyka wystąpienia tężyczki, ale również towarzyszących dolegliwości bólowych czy ryzyka zakażenia miejsca operowanego. Dominującymi diagnozami w trakcie kolejnych diagnoz były te dotyczące zmian w dotychczasowym funkcjonowaniu pacjentki czy obniżonego nastroju pacjentki.Wnioski: Tyreoidektomia nie wpłynęła znacząco na bieżącą samokontrolę cukrzycy u pacjentki, natomiast przekazana wiedza pozwoliła pacjentce na poprawę poczucia bezpieczeństwa i kontroli swojego aktualnego stanu zdrowia. Chora podkreślała fakt wsparcia ze strony rodziny oraz kontaktu z psychologiem.

Introduction: The incidence of diabetes is increasing all over the world. The essence of treatment for this disease is good patient self-control, which helps prevent complications and reduce the risk of other diseases. Patients suffering from diabetes have a higher predisposition to diseases related to thyroid dysfunction than other patients. One of the possible pathologies may be papillary thyroid cancer, which is the most common type of cancer of this organ. One of the most frequently used methods in the treatment of this type of cancer is thyroidectomy.Aim of the study: The aim of the study was to present the case of a 33-year-old patient with type 1 diabetes since the age of 10, after thyroidectomy due to papillary thyroid cancer, and to present the nursing process using Dorothea Orem's supportive and educational care model.Materials and methods: The study uses an individual case study and research techniques: interview, observation, analysis of medical documentation, measurement of vital parameters and scales.Results: During the community visits, 10 nursing diagnoses were formulated based on each bio-psycho-social assessment and on the basis of a conversation with the patient. The main problems for the patient in the first days after the procedure turned out to be complications of thyroidectomy in the form of vocal cord paralysis, bloody petechiae around the incision, the risk of tetany, but also accompanying pain and the risk of infection of the surgical site. The dominant diagnoses during subsequent diagnoses were those regarding changes in the patient's current functioning or the patient's depressed mood.Conclusions: Thyroidectomy did not significantly affect the patient's current self-control of diabetes, but the knowledge provided allowed the patient to improve her sense of security and control of her current health condition. The patient especially emphasized the support from her family and contact with a psychologist.