Non-verbal gives a word. Photography as a psychotherapeutic tool

Praca stanowi opis fotografii jako narzędzia psychoterapeutycznego, jednocześnie stanowiąc odpowiedź na braki danych jakościowych w dziedzinie badań z zakresu psychoterapii.W pierwszej części pracy przedstawiono historię powstania fotografii terapeutycznej oraz fototerapii — jako psychoterapii posiłkującej się fotografią. Kolejno ukazano współczesne funkcjonowanie fototerapii, uwzględniając dotychczasową działalność Judy Weiser i Joela Walkera. Następnie podjęto próbę uzasadnienia wykorzystania fotografii w terapii, zgłębiając jej potencjał w odmiennych od siebie nurtach terapeutycznych. Badając właściwości fotografii jako narzędzia psychoterapeutycznego, odwołano się także do czynników neuropsychologicznych i fotografii autoformatywnej. W celu ukazania działania fotografii terapeutycznej w odpowiedzi na przeciwności losu przywołano projekty fotograficzne autorstwa Jo Space oraz Pawła Żaka.W drugiej części pracy opisano warunki przeprowadzonych częściowo ustrukturyzowanych wywiadów pogłębionych oraz zaprezentowano szczegółowe opisy wydarzeń, jak i osób badanych — dokładnie tak jak jawiły się one badaczce. Kolejno przedstawiono wyniki w formie hermeneutycznej analizy danych, ukazując znaczenia, jakie badani nadali swoim doświadczeniom. Prezentowane oraz analizowane dane w pracy „Niewerbalne daje słowo.Fotografia jako narzędzie psychoterapeutyczne” stanowią składowe doświadczenia bycia w roli słuchacza oraz fotografa.Na koniec ukazano wartość metody hermeneutycznej analizy danych dla opisania takich fenomenów jak doświadczenia związane z fotografią terapeutyczną.

This Master's thesis is a description of photography as a psychotherapeutic tool, while responding to the lack of qualitative data in the field of psychotherapy research.The first part of the work presents the history of the emergence of therapeutic photography and phototherapy — as psychotherapy using photography. Subsequently, the modern functioning of phototherapy was shown, taking into account the current activities of Judy Weiser and Joel Walker. Then, an attempt was made to justify the use of photography in therapy, exploring its potential in different therapeutic streams. While studying the properties of photography as a psychotherapeutic tool, reference was also made to neuropsychological factors and autoformative photography. In order to show the effects of therapeutic photography in response to adversities, photographic projects by Jo Space and Paweł Żak were cited.The second part of the work describes the conditions of partially structured in-depth interviews and presents detailed descriptions of events as well as subjects — exactly as they appeared to the researcher. The results were presented in the form of hermeneutic data analysis, showing the meanings that the subjects gave to their experiments. The data presented and analyzed in the paper "Non-verbal gives a word.Photography as a psychotherapeutic tool ”are components of the experience of being a listener and photographer.Finally, the value of the hermeneutic data analysis method to describe phenomena such as experiments in therapeutic photography is shown.