Akceptowalne czy adekwatne? Opowiadania Virginii Woolf w tłumaczeniach Mai Lavergne i Magdy Heydel

W mojej pracy magisterskiej dokonałam analizy decyzji translatorskich polskich tłumaczek opowiadań Virginii Woolf: Mai Lavergne i Magdy Heydel. Analityczną część pracy podzieliłam na dwie części: o feminizmie i agnostycyzmie. Mój korpus obejmował w sumie pięć opowiadań z różnych okresów życia angielskiej pisarki. W swojej pracy brałam pod uwagę dokonania takich badaczy jak Even-Zohar, Toury i Chesterman. Odwoływałam się do teorii polisystemów i badań opisowych. Starałam się zdobyć jak najwięcej informacji o tłumaczkach, ich wydawcach i grupach ludzi, do których ci kierowali tłumaczenia Woolf. Swoje, poparte analizą opowiadań, hipotezy skonfrontowałam następnie z odpowiedziami tłumaczek podczas wywiadów. Maja Lavergne na przykład zadeklarowała, że była świadoma wątków feministycznych w opowiadaniach Woolf, mimo że analiza konkretnych przykładów pokazuje, że przesłanie feministyczne Woolf gubi się w jej tłumaczeniu. Tymczasem dla profesor Heydel feminizm był przy tłumaczeniu Woolf sprawą tak oczywistą, że pewne decyzje (jak uczynienie narratora „Trzech obrazków” kobietą w jej tłumaczeniu) podjęła podświadomie. Tłumaczenie Hedyel można opisać jako adekwatne a tłumaczenie Lavergne jako akceptowalne posługując się terminami Toury’ego.

In my MA thesis, I have analysed the Polish translations of Virginia Woolf’s short stories by Maja Lavergne and Magda Hedyel. The analytical part of this work was divided into two parts: about feminism and about agnosticism. I have analysed five short stories from different periods of Woolf’s life. I have taken under consideration achievements of such researchers as Even-Zohar, Toury and Chesterman. I have referred to polisystem theories and descpriptive studies. Before writing, I gathered some information about translators’ habitus, translators’ publishers and their policy. My hypotheses based on the close reading and the analyses were then confronted with the answers of the translators during the interviews. Maja Lavergne for instance declared that she was conscious of feminist plots and overtones in Woolf’s short stories, even though the analyses of concrete examples show that feminist message in her translation is lost. On the other hand, for professor Heydel Woolf’s feminism was so obvious during translation that some decisions (such as creating a woman narrator in ‘Three Pictures’ in her translation) were taken subconsciously. Heydel’s translation can be described as adequate and Lavergne’s as acceptable in Toury’s sense.