Cyprian Norwid’s verse epistles

Bogata twórczość i kontrowersyjna biografia Cypriana Norwida cieszy się nieustannym zainteresowaniem badaczy i czytelników począwszy od roku 1901, kiedy to na łamach warszawskiej „Chimery” redagowanej przez Zenona Przesmyckiego ukazał się wiersz Do Walentego Pomiana Z. W ciągu kilkudziesięciu kolejnych lat Norwid zdobył uznanie jako twórca form dramatycznych, poematów, pism prozą. Jego wiersze, takie jak: Fortepian Szopena czy Moja Piosnka (II) znalazły swoje miejsce pośród szczytowych osiągnięć polskiego romantyzmu oraz polskiej poezji w ogóle. Ta jednak część artystycznego dorobku Cypriana Norwida, jaką jest list poetycki wciąż pozostaje stosunkowo słabo omówiona, chociaż to właśnie od niej rozpoczął się XX-wieczny triumf poety (wiersz adresowany do Walentego P. Zakrzewskiego to jeden z najważniejszych listów poetyckich w twórczości Norwida). Niniejsza praca magisterska, koncentrująca się na dwudziestu utworach autora Vade-mecum, jest m.in próbą odpowiedzi na pytanie o źródła gatunku i tradycje listu poetyckiego, do których w sposób świadomy Norwid nawiązywał w swojej oryginalnej twórczości. Jest również, a raczej przede wszystkim, próbą odnalezienia specyfiki wierszowanej epistolografii „czwartego wieszcza”, a zwłaszcza takich jej elementów jak: konteksty biograficzne, autokreacja poetycka, dominanty tematyczne, w końcu styl i kompozycja.

A considerable artistic output and controversial biography of Cyprian Norwid ensured him a constant interest of scholars and readers since 1901 when the Warsaw-based “Chimera” edited by Zenon Przesmycki has published one of his poems – Do Walentego Pomiana Z. During the following years Norwid became an acclaimed author of dramatic and prose forms. His poems, such as Fortepian Szopena or Moja Piosnka (II) have found their place among the crowning achievements of Polish Romanticism and Polish poetry in general. However, one part of Cyprian Norwid’s literary output – the verse epistles – is still relatively poorly examined even though it has launched the twentieth-century triumph of the poet (the poem addressed to Walenty P. Zakrzewski is one of the most important Norwid’s verse epistles). This thesis (which focuses on twenty poems) seeks to answer the question of verse epistle genology, as well as to present its literary traditions to which Norwid purposely alluded in his works. It is also, and above all, concentrated on the author’s originality in such components as: biographical contexts, poetic self-portrait, the dominant themes, as well as the style and composition.