The Singing Revolution in Estonia

"Singing Revolution" refers to the events, which took a place in 1987-1991 in Estonia and were leading to its independence. "Singing" because a huge role in the whole process belong to Estonian tradition of singing and famous Estonian song festivals - Laulupidu.The first festival was held in 1869 from the initiative of the Society "Vanemuine". In the beginning at these festivals were only men's choirs, and later (in 1891), they allowed women to participate. Over the years audience was biegger. Also, more and more typical estonian songs were presented at the festivals.Even in the Stalinist era, when the manifestations of national identity was suppressed by the authority, the festival was able to survive. The authiority used festival as a tool of propaganda, but it was not a full successful, because at every festival Estonians managed to sing a few Estonian patriotic songs.singing events were the carriers of national identity, culture and the Estonian language. Therefore, in times of russification Estonians fought on preserving its national identity.In the early eighties began changes known as perestroika. On the wave of perestroika, Estonians started to have a desire for independence. The first protests was about opposition to the construction of phosphorites mine in the North-East part of Estonia. These events have brought to the creation of heritage societies, which under the cover of talks about the history and culture of the country, led the national awareness of Estonian citizens and legalisation of the Molotov-Ribbentrop Pact.Organisations of the nights of singers came with an initiative that united the people and show them that their country's sovereignty is possible.With these events in 1991, Estonia declared independence.

Mianem "Śpiewającej Rewolucji" określa się wydarzenia z lat 1987-1991 mające miejsce w Estonii i prowadzące do uzyskania przez nią niepodległości. "Śpiewająca", gdyż ogromną rolę w całym procesie miała estońska tradycja śpiewacza oraz słynne festiwale piosenki estońskiej - Laulupidu.Pierwszy festiwal odbył się w roku 1869 z inicjatywy towarzystwa śpiewaczo-teatralnego "Vanemuine". Na tych festiwalach z początku występowały tylko chóry męskie, a dopiero później zezwolono na udział kobiet. Z biegiem lat przyjeżdżało coraz więcej słuchaczy. Także coraz więcej utworów typowo estońskich było prezentowanych na festiwalu.Nawet w czasach stalinowskich, kiedy przejawy tożsamości narodowej były tłumione przez władzę festiwalowi udało się ostać. Spowodowane było to użyciem go jako narzędzia propagandy przez władzę, jednak nie do końca udanym, gdyż na każdym festiwalu Estończykom udawało się zaśpiewać kilka estońskich patriotycznych pieśni.Święta pieśni były nośnikiem tożsamości narodowej, kultury i języka estońskiego. Dlatego też w czasach rusyfikacji Estończycy walczyli w sprawie zachowania swojej odrębności narodowej. Na początku lat osiemdziesiątych rozpoczęły się zmiany nazywane pierestrojką i to rozpoczęło kolejną falę dążeń do niepodległości. Pierwsze protesty dotyczyły sprzeciwu wobec budowy kopalni fosforytów w północno-wschodniej części Estonii. Te wydarzenia pociągnęły za sobą tworzenie towarzystw ochrony zabytków, które pod przykrywką rozmów na temat historii i kultury kraju, prowadziły uświadomienie narodowe obywateli Estonii i podważyły prawomocność Paktu Ribbentrop-Mołotow.Organizacje wychodziły z inicjatywą nocy śpiewaków, które jednoczyły ludzi i pokazywały im, że suwerenność ich kraju jest możliwa. Dzięki tym wydarzeniom w roku 1991 Estonia ogłosiła niepodległość.