Involuntary medical treatment of prisoners in life-threatening situations

Jedną z form ograniczenia autonomii pacjenta stanowi możliwość udzielenia świadczenia zdrowotnego bez jego zgody. W przypadku pacjentów pozbawionych wolności, którzy sprzeciwiają się leczeniu, gdy zagrożone jest ich życie, o możliwości ich przymusowego leczenia stanowi art. 118 kodeksu karnego wykonawczego z dnia 6 czerwca 1997 r. Niniejsza praca obejmuje ustalenie uzasadnienia obowiązywania wskazanego przepisu ze względu na chronione dobra prawne, w świetle interesów innych form przymusu leczenia oraz specyfiki odbywania kary pozbawienia wolności. Przeprowadzona została również kompletna analiza dogmatyczna regulacji, ze szczególnym uwzględnieniem terminologii przepisu, zagadnień procesowych oraz kwestii przymusu bezpośredniego.

One form of limiting patients' autonomy is the possibility of medical treatment without their consent. In the case of patients who are imprisoned and who object to medical care when their lives are threatened, the possibility of their involuntary medical treatment is provided by Article 118 of the Executive Penal Code of June 6, 1997. The thesis includes the establishment of the justification of the indicated provision in view of the protected legal rights, in light of the interests of other forms of involuntary medical treatment and the specifics of serving a sentence of incarceration. A complete dogmatic analysis of the regulation has been undertaken, with particular emphasis on the terminology of the provision, as well as procedural issues and the matter of direct coercion.