Nowela 70 "Heptameronu" Małgorzaty z Nawarry w porównaniu z XIII-wieczną wersją anonimowego poety "La châtelaine de Vergy"

Comparison of the 70th novel of Margueritte de Navarre's 'Heptameron' and Anonymous' "La châtelaine de Vergy" from the XIII century

Praca licencjacka stanowi analizę porównawczą noweli 70 Małgorzaty z Nawarry z jej średniowiecznymi inspiracjami literackimi, w szczególności z dziełem anonimowego autora, powstałym w XIII wieku. Historia nieszczęśliwej miłości pani du Verger (nazwanej w wersji średniowiecznej la châtelaine de Vergy) oraz szlachcica jest pełna gwałtownych namiętności. Protagoniści wyrażają je w długich monologach, które stają się ważnym środkiem wyrazu ich życia wewnętrznego. Dwie historie ukazują różne oblicza miłości. W wesji średniowiecznej miłość ma wymiar bardziej zmysłowy i odnosi się do motywu literackiego fin amor, podczas gdy dzieło królowej zawiera namysł nad życiem wiecznym i może być interpretowane w duchu ewangelizmu.

Dissertation is a comparaison of the 70th novel of Margueritte de Navarre with her medieval literary inspirations, in particular with work created in the 13th century by an anonymous author. The story of a tragic love between dame du Verger (called in the medieval version châtelaine de Vergy) and a nobleman is full of violent passion. The protagonists express themselves in long monologues, which become an important mean of expression their inner life. Two stories present different faces of love. In the medieval version, love has a sensual dimension and refers to the theme of fin amor, while the work of the queen reflects on eternal life and can be interpreted in the spirit of evangelism.

Le mémoire est une étude comparée de la nouvelle 70e de Marguerite de Navarre et de ses inspirations littéraires médiévales, en particulier de l'œuvre d'un auteur anonyme, crée au XIIIe siècle. L'histoire d'un amour malheureux de la dame du Verger (appelée dans la version médiévale la châtelaine de Vergy) et du gentilhomme est pleine de passions troublantes. Les protagonistes les expriment dans de longs monologues qui deviennent une moyen important d'extérioriser leur vie intérieure. Deux versions de l'histoire montrent différentes facettes de l'amour. Dans la version médiévale l'amour est plus sensuel et correspond au motif littéraire de la fin amor tandis que chez la reine il contient les références de la vie éternelle et peut être interprété dans l'esprit évangélique.