Struktura jako jedyny możliwy sposób poznania. Rewizja poglądów Alfreda Korzybskiego na matematykę

Praca ta ma na celu ocenę aktualności poglądów Alfreda Korzybskiego (1879-1950)na matematykę i poznanie w świetle współczesnej wiedzy naukowej. Korzybski w swojej przełomowej pracy Science and Sanity (1933) zauważa ścisły związek między ludzkim układem nerwowym a matematyką. Dzięki obszernemu przeglądowi literatury niniejsze badanie porównuje idee Korzybskiego z obecnym rozumieniem, jednocześnie prezentując nową teorię, która zakłada, że ludzkie procesy poznawcze są z natury ustrukturyzowane dzięki mechanizmom układu nerwowego, a ludzkie poznanie jest zasadniczo kształtowane przez odbieranie i przetwarzanie bodźców z zewnątrz, nie jest natomiast uzależnione od natury samej rzeczywistości. Proponowany przegląd literatury pokazuje kilka przekonujących argumentów przemawiających za tą teorią. Jednakże największą przeszkodą w kompleksowej analizie tych zjawisk jest zagmatwana nomenklatura, która pojawiła się w dyskursie filozoficznym w ciągu ostatniego stulecia. Terminologia ta często powoduje niepotrzebną dezorientację oraz jest myląca, utrudniając swobodne, aczkolwiek obiektywne badanie przedmiotu bez uciekania się do niezliczonych izmów i z góry przyjętych ram pojęciowych. Dzięki ponownej ocenie idei Korzybskiego przez pryzmat aktualnego stanu nauki, niniejszy artykuł rzuca nowe światło na związek między matematyką, poznaniem i układem nerwowym człowieka.

This thesis aims to assess the relevance of Alfred Korzybski's (1879-1950) perspectives on mathematics and cognition in light of modern scientific knowledge. Korzybski, in his seminal work, Science and Sanity (1933), proposes a significant association between the human nervous system and mathematics. Through an extensive literature review, this study compares Korzybski's ideas with current understandings, while also presenting a novel theory that posits human cognitive processes are inherently structured due to the mechanisms of the nervous system and states that human cognition is fundamentally shaped by the detection and processing of external stimuli, rather than being contingent upon the nature of reality itself. The proposed literature review demonstrates several compelling reasons for supporting this theory. However, an impediment to a comprehensive analysis of these phenomena arises from the convoluted nomenclature that has emerged within philosophical discourse over the past century. Such terminology often engenders confusion and misdirection, hindering a freely objective examination of the subject matter without recourse to countless isms and preconceived conceptual frameworks. By reevaluating Korzybski's ideas through a contemporary lens, this paper sheds light on the fundamental relationship between mathematics, cognition, and the human nervous system.