The ethical significance of the preserved hypothalamic and pituary functions among brain dead patients

Celem tej pracy jest omówienie etycznych implikacji utrzymania się niektórych funkcji mózgu, przede wszystkim podwzgórza i przysadki, u pacjentów uznanych za zmarłych ze względu na stwierdzoną śmierć mózgu. Wybranym do analizy aktem prawnym dotyczącym stwierdzania śmierci jest Uniform Determination of Death Act (UDDA). Do rozważenia UDDA niezbędne jest zapoznanie się z patofizjologią śmierci mózgu. Śmierć mózgu to ostateczny skutek krytycznego urazu tego narządu. Zgodnie z kryterium neurologicznym, do stwierdzenia śmierci konieczna jest utrata ,,wszystkich funkcji całego mózgu”. Sprzeczne z tym wymogiem zdają się doniesienia o zmarłych pacjentach, u których zachowane są funkcje mózgowe związane z podwzgórzem i przysadką. Obserwacje te podważają ścisłość i trafność UDDA. Ponadto wyprowadzany z tego kryterium zbiór testów diagnostycznych odpowiadający ,,obowiązującemu standardowi medycznemu” cechuje się pewną niedokładnością oraz arbitralnością. Przejawia się to między innymi pomijaniem w wytycznych diagnostycznych znaczenia funkcji podwzgórza i przysadki. Ich ignorowanie może prowadzić do fałszywie pozytywnych diagnoz śmierci. Ponadto zachowanie tych funkcji wydaje się niespójne z Koncepcją Somatycznej Dezintegracji, która stanowi filozoficzny grunt dla UDDA oraz problematyczne nawet z perspektywy tak zwanych liberalnych koncepcji śmierci. Za krytyką UDDA podążają różne próby jego zrewidowania. Obiecującą opcją, choć niepozbawioną trudności, jest uwzględnienie w trakcie diagnozy śmierci obserwacyjnego stwierdzenia moczówki prostej, świadczącej o dysfunkcji podwzgórza.

The aim of this thesis is to discuss the ethical implications of preserved brain functions, mainly hypothalamic and pituary ones, among brain dead patients. For the sake of this analysis, a particular legal act concerning determination of death was chosen, namely the Uniform Determination of Death Act (UDDA). In order to examine UDDA, it is essential to acquaint oneself with physiopathology of brain death. Brain death is the final effect of the critical injury of this organ. According to the criterion referred to as neurological, the total loss of brain functions is needed. Reports of dead patients with preserved hypothalamic and pituary functions contradict this requirement and consequently, question the accuracy of UDDA. What is more, the set of tests following the said criterion and referring to the ‘accepted medical standard’ seems inaccurate and arbitrary as it does not examine the functions of hypothalamus and pituary gland. This omission might lead to false positive diagnoses of death. Furthermore, preservation of these functions appears to be inconsistent with the concept of death as loss of somatic integrative unity which is the philosophical ground for UDDA. It is problematic from the perspective of so-called liberal concepts of death as well. The evaluation of UDDA is followed by many attempts to revise it. One promising option, although not without drawbacks, is inclusion of diagnosis of diabetes insipidus in determination of death as this medical condition proves the dysfunction of hypothalamus.