Care of a patient with a transtrochanteric fracture of the femur

Wstęp: Złamania kości bardzo często dotyczą osób w wieku podeszłym, szczególnie kobiet w 7. - 8. dekadzie życia, które są dodatkowo narażone na złamania na skutek osteoporozy. Wśród złamań wieku podeszłego duży odsetek stanowią złamania kości udowej. Jednym z typów tych złamań jest złamanie przezkrętarzowe. Złamanie bliższego końca kości udowej jest nagłym zajściem, które pozbawia chorego możliwości poruszania się i powoduje silny, trudny do opanowania i długotrwały ból. U osób starszych najczęstszym mechanizmem powstawania złamania przezkrętarzowego jest uraz niskoenergetyczny na przykład upadek z niewielkiej wysokości. W złamaniach krętarzowych, leczenie operacyjne jest uznawane za złoty standard, szczególnie u pacjentów w wieku podeszłym. Zasadniczym celem leczenia złamań krętarzowych jest odbudowa połączeń kostnych w obrębie nasady kości, przywrócenie czynności kończyny dolnej oraz jak najszybszy powrót chorego do sprawności.Cel pracy: Celem pracy jest ocena stanu biopsychospołecznego oraz sytuacji zdrowotnej pacjentki po złamaniu przezkrętarzowym kości udowej, a także zidentyfikowanie diagnoz pielęgniarskich, działań i interwencji po zabiegu operacyjnym oraz ocena efektów ich zastosowania.Materiał i metody: Badanie polegało na objęciu opieką pielęgniarską pacjentkę zprzezkrętarzowym złamaniem kości udowej. W pracy zastosowano metodę studium indywidualnego przypadku. Do zebrania danych wykorzystano następujące techniki badawcze: wywiad z pacjentką, obserwacja pacjentki, pomiar parametrów życiowych, analiza dokumentacji medycznej, analiza wyników badań diagnostycznych, wywiad z personelem medycznym. Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: autorski kwestionariusz wywiadu, historia choroby pacjentki, karta indywidualnych zleceń lekarskich, karta gorączkowa, karta obserwacji pacjentki, karta wyników badań diagnostycznych, formularz skali: NRS, Norton, Barthel.Wyniki: Pacjentka przyjęta do oddziału celem repozycji przezkrętarzowego złamania prawej kości udowej. U pacjentki przeprowadzono repozycję zamkniętą złamania przezkrętarzowego kości udowej. Najistotniejsze diagnozy pielęgniarskie to: deficyt samoopieki i samopielęgnacji, obniżone pragnienie i apetyt, suchość jamy ustnej, ból, niepokój pacjentki o własne zdrowie i wyniki leczenia oraz dalszą sytuację bytową na skutek samotności i braku zainteresowaniarodziny, ryzyko zakażenia rany oraz ryzyko wystąpienia choroby zakrzepowo – zatorowej. Dzięki zrealizowanym interwencjom wyeliminowano występujące w czasie trwania hospitalizacji dolegliwości oraz zredukowano ryzyko wystąpienia powikłań.Wnioski: Przygotowanie oraz zrealizowanie indywidualnego planu opieki bazującego na interwencjach dopasowanych do diagnoz pielęgniarskich stworzonych w oparciu o bieżący stan zdrowia pacjentki, pozwoliło na zapewnienie chorej całościowej i wszechstronnej opieki pielęgniarskiej oraz zapewnienie wieloaspektowego wsparcia.

Introduction: Bone fractures very often affect the elderly people, especially women in the 7th - 8th decade of life, who are additionally at risk of fractures due to osteoporosis. Among the fractures of the elderly people, a large percentage are fractures of the femur. One type of these fractures is the transtrochanteric fracture. Fracture of the proximal end of the femur is a sudden event that deprives the patient of the ability to move and causes severe, uncontrollable and long- lasting pain. In the elderly, the most common mechanism for the formation of a transtrochanteric fracture is a low-energy injury, e.g. a fall from a low height. In trochanteric fractures, surgical treatment is considered the gold standard, especially in elderly patients. The main goal of treatment of trochanteric fractures is the reconstruction of bone connections within the epiphysis, restoring the function of the lower limb, and returning the patient to fitness as soon as possible.Aim of the study: The aim of the study is to assess the biopsychosocial status and health situation of a patient after a transtrochanteric fracture of the femur, as well as to identify nursing diagnoses, actions and interventions after surgery and to evaluate the effects of their use.Material and methods: The study consisted in taking under nursing care a patient after a transtrochanteric fracture of the femur. The study used the individual case study method. The following research techniques were used to collect the data: original interview questionnaire, interview with the patient, observation of the patient, measurement of vital signs, analysis of medical documentation, analysis of diagnostic test results, interview with medical staff. The following research tools were used: patient's medical history, individual medical order card, fever card, patient observation card, diagnostic test results card, scale form: NRS (numerical pain rating scale), Norton, Barthel.Results: The patient was admitted to the department for reposition of a transtrochanteric fracture of the right femur. The patient underwent closed reduction of the transtrochanteric fracture of the femur. The most important nursing diagnoses are: deficit of self-care, reduced thirst and appetite, dry mouth, pain, patient's anxiety about her own health and treatment results and further living situation due to loneliness and lack of family interest, risk of wound infection and risk of thromboembolic disease embolism. As a result of the implemented interventions,the symptoms occurring during hospitalization were eliminated and the risk of complications was reduced.Conclusions: The preparation and implementation of an individual care plan based on interventions tailored to nursing diagnoses created on the basis of the patient's current health status allowed to provide the patient with comprehensive nursing care and multi-faceted support.