Distribution of ermA, ermB and ermC genes among methicillin-resistant Staphylococcus aureus strains

Problem lekooporności wśród Staphylococcus aureus jest szczególnie istotny w zakażeniach szpitalnych jest to spowodowane tym, że pacjenci hospitalizowani są bardziej narażeni na zakażenia tymi gronkowcami w wyniku przerwania ciągłości tkanek czy też obniżenia odporności organizmu. Antybiotykooporność meticylino-opornych Stapchylococcus aureus spowodowana jest poprzez łatwą dystrybucję genów erm wykorzystującą fenotyp MLSB do selekcji mutantów. W związku z tym, w poniższej pracy przeprowadzono analizę trzech najbardziej dominujących genów determinujących oporność na erytromycynę u Staphylococcus spp., a mianowicie genów ermA, ermB i ermC. Zbadano obecność tych genów u 55 meticylino-opornych szczepów S. aureus pochodzących od pacjentów hospitalizowanych w Uniwersyteckim Szpitalu Dziecięcym w Krakowie, wytypowanych jako reprezentatywne na podstawie różnorodności genetycznej oraz pochodzenia danego izolatu. Dokonano wśród nich analizy wzorców oporności na erytromycynę i klindamycynę za pomocą antybiogramów dyfuzyjno-krążkowych. Spośród wszystkich szczepów 20 (36%) było opornych na erytromycynę. Obecność genu ermA wykazano dla 12 (22%) szczepów, ermB dla 3 (5%) szczepów i ermC dla 5 (9%) szczepów. Mechanizm cMLSB wykazywało 17 (31%) szczepów, a charakter iMLSB – 3 (5%) szczepy. Oceniona w pracy częstość występowania iMLSB i cMLSB w izolatach MRSA wskazuje na konieczność stosowania rozszerzonych antybiogramów w rutynowych badaniach lekowrażliwości drobnoustrojów, w celu wykrycia oporności na klindamycynę, ponieważ indukowalny fenotyp oporności może hamować działanie klindamycyny i wpływać na skuteczność leczenia.

The problem of drug resistance among Staphylococcus aureus is particularly important in hospital infection. This is because hospital patients are more likely to be infected with this species of bacteria as a result of the disruption of tissues or an immunodeficiency. The antibiotic resistance of meticillin-resistant Stapchylococcus aureus is caused by the easy distribution of erm genes using the MLSB phenotype to select mutants. The following work analyzes the three most dominant genes determining erythromycin resistance in Staphylococcus spp., namely the ermA, ermB and ermC genes. The presence of these genes was examined in 55 methicillin-resistant strains of S. aureus from patients hospitalized at the University Children's Hospital in Krakow, selected as representative on the basis of genetic diversity and the place of sampling isolate. Among them, the patterns of erythromycin and clindamycin resistance were analyzed using disc diffusion antibiograms. Of all strains, 20 (36%) were resistant to erythromycin. The presence of the ermA gene was demonstrated for 12 (22%) strains, ermB for 3 (5%) strains and ermC (9%) for 5 strains. The cMLSB mechanism was demonstrated by 17 (31%) strains, and the iMLSB mechanism - by 3 (5%) strains. The reported frequency of iMLSB and cMLSB in MRSA isolates indicates the need for broad antibiograms in routine antimicrobial susceptibility testing to detect clindamycin resistance, because the inducible resistance phenotype may inhibit the effect of clindamycin and affect the effectiveness of treatment.