Posting of workers on the territory of the European Union

W dobie postępującej realizacji europejskiego rynku wewnętrznego i coraz większej mobilności siły roboczej w Unii Europejskiej zatrudnianie pracowników przybiera często międzynarodowy charakter. Zarówno podmioty gospodarce, jak i osoby fizyczne korzystają bowiem z dobrodziejstw wynikających ze swobodnego przepływu osób i usług, które zostały zagwarantowane w podstawach traktowych Wspólnot Europejskich. Zasadniczo swoboda świadczenia usług w UE obejmuje prawo do samodzielnego wykonania usługi przez osobę, która prowadzi własną działalność gospodarczą bądź na tymczasowym delegowaniu pracowników na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka forma aktywności transgranicznej na unijnym rynku pracy sprawia, że w stosunku pracy uwidoczniony zostaje związek z ustawodawstwem, więcej niż jednego, państwa członkowskiego. Implikuje to konieczność zapoznania się nie tylko z prawem pracy państwa przyjmującego, lecz również z szeregiem regulacji międzynarodowych odnoszących się do warunków pracy i koordynacji systemów ubezpieczeń społecznych. Niniejsza praca została poświęcona analizie problematyki delegowania pracowników w Unii Europejskiej w ramach świadczenia usług. Zjawisko to pod koniec ubiegłego stulecia było główną domeną sektora budowlanego, natomiast wraz z największym, w historii Unii Europejskiej, rozszerzeniem, które miało miejsce w 2004 r. kwestia oddelegowania pracowników na terytorium innych państw członkowskich zaczęła obejmować swoim zasięgiem szereg innych branż usługowych. Ponadto na przestrzeni ostatnich lat ta swoista forma tymczasowej mobilności pracowników jest jednym z głównych tematów publicznej i politycznej debaty, realizowanej zarówno na poziomie wspólnotowym, jak i poszczególnych państw członkowskich, czego odzwierciedleniem był burzliwy proces nowelizacji dyrektywy 96/71/WE.

In the era of the progressive implementation of the European internal market and the increasing mobility of the workforce in the European Union, the recruitment of employees often takes on an international character. Both economic operators and physical people benefit from the benefits of the free movement of people and services that have been guaranteed in the European Community's treaty basis. Essentially, the freedom to provide services in the EU includes the right to self-service by a person who runs his own business or a temporary posting of workers in the territory of another member state. This form of cross-border activity on the EU labor market means that a relation of work shows the relationship with the legislation of more than one member state. This implies the need to get acquainted not only with the law of the host country, but also with a number of international regulations relating to working conditions and coordination of social security systems. This work is devoted to the analysis of the issue of posting employees in the European Union as part of the provision of services. At the end of the last century this phenomenon was the main domain of the construction sector, while with the largest enlargement in 2004, the issue of posting of employees in the territory of other member states began to cover a range of other service industries. In recent years this specific form of temporary employee mobility is one of the main topics of public and political debate, carried out both at the Community level and individual member states, which was reflected in the turbulent process of amending Directive 96/71 / EC.