Poezja Ekfrastyczna Elizabeth Jennings

Ekfraza zajmuje istotne miejsce w światowej literaturze od czasów homeryckich po czasy obecne. Różnorodność jej współczesnego zastosowania manifestuje się w licznych wierszach autorstwa Elizabeth Jennings – brytyjskiej poetki dwudziestego wieku. W przedstawionej pracymagisterskiej analiza różnych aspektów ekfrazy w poezji Jennings stanowi przestrzeń do zgłębienia percepcji sztuki poetki pod trzema różnymi kątami. Pierwsza część pracy jest poświęcona wierszom, które wpisują się w najpopularniejszą tradycję ekfrazy skupiającą się na opisie dzieła sztuki. Poprzez sugestywne odniesienia do obrazów, takich jak Modlitwa w Ogrójcu Mantegny, czy Primavera Botticellego, wiersze ekfrastyczne pozwalają czytelnikom na wizualizację opisanych dzieł malarskich stawiając je przed oczami ich wyobraźni. W drugiej części pracy interpretacja skupia się na wierszach, poprzez które poetka składa hołd wielkim mistrzom malarstwa i rzeźby. Chwaląc zarówno rzemiosło jak i życiową filozofię Rembrandtaczy Rouaulta, Jennings odkrywa przed czytelnikami swoje własne artystyczne credo. Wartości, które wysuwają się w nim na pierwszy plan to miłość do sztuki i innych ludzi, pokora, prawda oraz wiara religijna. Ostatnia część pracy stanowi swoisty przegląd kluczowych zasad, które definiują postrzeganie sztuki przez poetkę. Pośród nich najważniejsze miejsce zajmujekoncepcja sztuki jako sakramentu, którą Jennings zapożyczyła od Davida Jonesa. Poza prezentacją wizji sztuki w poezji Jennings, trzecia część pracy, analizująca wiersze mówiące o artystach przy pracy, koncentruje się na samym akcie twórczym. Całość studium ekfrazy w poezji Elizabeth Jennings ma na celu udowodnienie jak wielki potencjał posiada ekfraza we wprowadzaniu sztuki wizualnej do świata poezji. Równocześnie praca ta ukazuje głębię artystycznej wizji oraz wrażliwość na sztukę obecne w poetyckim dorobku Elizabeth Jennings.

Ekphrasis is a concept which has held an important place in world’s literature since Homer until contemporary times. The diversity of its contemporary use is represented in numerous poems by Elizabeth Jennings – a distinguished British poet of the 20th century. This master thesis analyses different faces of ekphrasis in Jennings’ poetry while exploring the poet’s perception of art from three different angles. The first part is devoted to the poems which refer to particular paintings or sculptures and describe these works of art following the most common ekphrastic tradition. Through vivid description of paintings such as Mantegna’s Agony in the Garden or Boticelli’s Primavera ekphrastic poems help the reader visualize described objects and, as a result, create an illusion of actually bringing the referents before one’s eyes. The second part of the thesis shifts its focus to the poems in which Jennings pays homage to great painters and sculptors. By praising the masterly craft and life philosophy of artists such as Rembrandt or Rouault Jennings reveals her own artistic and personal credo. The values which come to the foreground in this context, are love of art and others, humility, truth and religious faith. Thethird part of the thesis provides an overview of the major principles that guide Jennings in her understanding of visual art. The most important of them is the concept of art as sacrament elaborated by David Jones and endorsed by Jennings. Apart from the overview of the poet’s vision of art, the final section concentrates on Jennings’ perception of the creative process by analyzing her poems about artists at work. The aim of the present study of ekphrasis in the poetry of Elizabeth Jennings is to demonstrate the great potential of this literary strategy of incorporating the visual art into the world of poetry. At the same time, the thesis emphasizes Jennings’ sensitivity as an art viewer and the profundity of her vision of art.