An oneirism in Józef Czechowicz's poetry

Przedmiotem pracy magisterskiej jest analiza i interpretacja tych wierszy Józefa Czechowicza, które związane są z marzeniem sennym i sennością. Oniryzm tych utworów jest tu traktowany jako rodzaj konwencji literackiej. Głównym celem pracy jest udowodnienie, że analizowane utwory stanowią przykłady polskiej wersji modernizmu. Czechowicz, jeden z artystów tworzących w latach 20. i 30.XX wieku, starał się rozwiązać problem poetyckiego wypowiadania myśli oraz konstruowania podmiotu lirycznego. Poszukiwanie nowych dróg komunikowania prawd osiągnęło swą kulminację i wypełnienie w wierszach opartych na poetyce snu, na uwolnionej wyobraźni, specyficznym rytmie i melodii utworu. Doprowadza to do stwierdzeń, że osoba mówiąca w dziele nie jest jednością, język stanowi rodzaj „pułapki”, a rzeczywistość wypełniają doświadczenia, których ludzie nie potrafią wyrazić słowami.

The subject of my dissertation is an analysis and interpretation of those poems of Józef Czechowicz, which are connected with dreaming and sleep. The oneirism of those texts is treated as a form of lyric stylization. Main purpose of dissertation is to prove that analysed poems are examples of polish version of the modernism. Czechowicz, one of the artists creating in the first half of XX century (till second world war), was trying to solve the problem of poetic language and persona status. His attempts to create new ways of communicating his ideas culminated in his poetry concerned on dreams, imagination and specific rhythm and melody. Many of his texts are written as if persona has been fallen asleep and dreaming. That gives wide possibility of communicating truths that person isn’t an unity, language is a kind of “trap” and reality is filled with experiences, which people cannot express properly.