Buddhism in Buryatia and the Legend of Sandalwood Buddha

Niniejsza praca skupia się na przedstawieniu Sandałowego Buddy, najważniejszego posągu czczonego w Buriacji, w nawiązaniu do legendy o historycznym królu Udayanie i pierwszych przedstawień antropomorficznych Buddy Śakjamuniego. Posąg obecnie znajduje się w Egitujskim datsanie, gdzie nadal jest obserwatorem wielu świąt i obrzędów. Przyciąga także wielu wyznawców i pielgrzymów. Tłem historycznym dla opowieści o Sandałowym Buddzie są dzieje buddyzmu tybetańskiego w Buriacji, gdzie religia ta była obecna od XVII w. Według legendy o królu Udayanie, posąg Sandałowego Buddy miał powstać jeszcze za czasów historycznego Buddy Śakjamuniego. Mimo, że nie znajdujemy na to żadnych naukowych dowodów – pierwsze antropomorficzne wizerunki Buddy pojawiają się w I w n.e. – wyznawcy wierzą w legendarne pochodzenie posągu. Po powstaniu miał on spędzić ok. tysiąc lat w Indiach, skąd został przetransportowany (lub powędrował samodzielnie) do Chin. Tam był ikoną pekińskiej dynastii Qing. Ważne wydarzenia, zarówno religijne jak i państwowe, odbywały się przed słynnym posągiem. Dzięki niemu, Pekin stał się także miejscem pielgrzymek, zwłaszcza Mongołów. Po powstaniu bokserów (1899-1901) Sandałowy Budda trafił do Egituyskiego datsanu w Buriacji, który powstał w 1820 r. Sprowadził go tam lama Gombo-Dorzho Erdyneyev. Historia posągu, po przybyciu na Syberię, może być odzwierciedleniem losu buddyzmu na tych terenach. Do lat 30. XX wieku buddyści mieli swobodę wyznawania swojej religii, a Sandałowy Budda przebywał bezpiecznie w datsanie. Kiedy rozpoczęła się walką z religią, klasztory były burzone lub przynajmniej zamykane, a mnisi wydalani lub zabijani. W obliczu zagrożenia posąg został przeniesiony do muzeum w Ułan Ude. Na swoje dawne miejsce powrócił dopiero w 1991 r. Od lat 80. XX w. następowało odrodzenie buddyzmu w Buriacji. Posąg był ważnym symbolem, wokół którego ponownie organizowała się wspólnota. Sandałowy Budda, niezależnie od tego czy jest kopią czy oryginałem, stał się symbolem kultury buriackiej oraz centrum religijności w tym regionie. Posąg ten stał się również jedną z atrakcji turystycznych, nie tylko dla wyznawców czy historyków sztuki, ale po prostu dla turystów odwiedzających Republikę.

This paper focuses on the famous Sandalwood Buddha that is the most important statue worshiped by buddhists in Buryatia. The story of the statue refers to the legend od King Udayana and history of the first images of Buddha in a human form. Historical background constitutes history of buddhism in Syberia, especially Buryatia. According to the legend, Sandalwood Buddha was created during the lifetime of historical Buddha – Sakyamuni. Even though there is no evidence of such art being made, buddhists belive in that. The statue was supposed to stay in India for about 1000 years and then moved to China at the begining of the 1st century A.D. It was an icon of Qing dynasty from Beijing. Many religious ceremonies were held in front of the statue, it was also a destination for pilgrims, mainly form Mongolia. Sandalwood Buddha arrived in Buryatia after The Boxer Rebellion (1899-1901). It stayed safely in Egituysky datsan until the 1930's. After closing or demolishing monasteries, the statue was moved to Ulan Ude in 1935. It returnet to his old place of staying in 1991. Based on academic data, Sandalwood Buddha from Buryatia was created at the turn of 18th and 19th century. It is most likely a copy of the statue form Beijing, then. Buddhists from Buryatia seem to belive in the legendary origin, thus the statue is still a centre of religiousness. It was also important during revival of buddhism in Siberia and is called a sacred object, next to datsans and stupas. Nowadays, Sandalwood Buddha is a symbol of not only buddhism in Buryatia, but the whole Republic.