Kisaeng and their portrayal in selected South Korean films after the year 2000

Praca magisterska analizuje wizerunek kisaeng we współczesnym południowokoreańskim kinie po 2000 roku, koncentrując się na filmach z gatunku dramatów kostiumowych. Celem badania było sprawdzenie, jak te filmy przedstawiają kisaeng oraz czy mogą one prowadzić do deformacji ich historycznego wizerunku.W pracy omówiono filmy takie jak „Hwang Jin-yi” (2007), „Love Lies” (2016), „The Treacherous” (2015), „Portrait of a Beauty” (2008) oraz „Homme Fatal” (2019). Filmy te, choć nie są klasyfikowane jako sageuk, zostały przeanalizowane pod kątem sposobu przedstawiania kisaeng i ich roli w kulturze koreańskiej. W badaniach zastosowano metody semiotyczne i semantyczne, aby szczegółowo zbadać motywy, symbole oraz relacje przedstawione w filmach. Wyniki wskazują, że współczesne dramaty kostiumowe mogą zniekształcać historyczny obraz kisaeng.Praca została podzielona na trzy rozdziały. Pierwszy rozdział dotyczy kina koreańskiego, ze szczególnym uwzględnieniem filmów historycznych (sageuk). Drugi rozdział zajmuje się etymologią terminów związanych z kisaeng oraz szczegółowym opisaniem ich roli w różnych epokach, aż do czasów współczesnych. Trzeci rozdział skupia się na analizie filmów, badając, jak kisaeng są przedstawiane w tych produkcjach.Współczesne filmy, mimo pewnych odniesień do wkładu kisaeng w kulturę, często koncentrują się na elementach wizualnych i narracyjnych, co może prowadzić do uproszczonego i zniekształconego wizerunku tych postaci, oddalając się od ich rzeczywistej roli w historii i kulturze Korei.

This master’s thesis analyzes the portrayal of kisaeng in contemporary South Korean cinema after 2000, focusing on costume dramas. The aim of the study was to examine how these films depict kisaeng and whether this portrayal might lead to a distortion of their historical image.The analyzed films include Hwang Jin-yi (2007), Love Lies (2016), The Treacherous (2015), Portrait of a Beauty (2008), and Homme Fatal (2019). Although these films are not classified as sageuk, they have been examined in terms of how they represent kisaeng and their role in Korean culture. Semiotic and semantic methods were used to closely analyze the motifs, symbols, and relationships depicted in these films. The results suggest that modern costume dramas may distort the historical image of kisaeng.The thesis is divided into three chapters. The first chapter focuses on Korean cinema, with particular attention to historical films (sageuk). The second chapter deals with the etymology of terms related to kisaeng and provides a detailed description of their role in different eras, up to contemporary times. The third chapter focuses on the analysis of the films, exploring how kisaeng are portrayed in these productions.Despite some references to the cultural contributions of kisaeng, contemporary films often emphasize visual and narrative elements, which may lead to a simplified and distorted portrayal of these figures, deviating from their true role in Korean history and culture.