Application of electrocardiogram telecommunication and cardiological teleconsultation in the national system of medical rescue services.

Celem niniejszej pracy była ocena zastosowania teletransmisji zapisu EKG i telekonsultacji kardiologicznej w Państwowym Ratownictwie Medycznym. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety zawierający 20 pytań, który w trakcie 60 dni został poprawnie wypełniony przez 102 respondentów. Zdecydowaną większość badanych stanowili mężczyźni (74%), co świadczy o ich większym zainteresowaniu tematyką poruszaną w pracy, jaki i ich częstszym zatrudnianiu w zespołach wyjazdowych Ratownictwa Medycznego. 45% ankietowanych była w wieku między 20 a 30 rokiem życia i 40% między 30 a 40 rokiem życia, co wynika z krótkiego okresu istnienia zawodu ratownika medycznego. Jednak 65% z nich posiada tytuł licencjata lub magistra. Ustalono, że teletransmisja zapisu EKG znana jest w środowisku medycznym – 98%, a co więcej wiele stacji Pogotowia Ratunkowego umożliwia jej zastosowanie – 89%. Usprawnia ona wykonywanie pracy personelu medycznego, w szczególności, w przypadku podejrzenia u pacjenta OZW (MI – 63%), jednak znajduje zastosowanie i w innych chorobach serca. Lekarze pracowni hemodynamicznych nie odmawiają pomocy ZRM (80%), wręcz przeciwnie, potwierdzają diagnozę i udzielają wskazówek co do podjęcia stosownej terapii w trakcie transportu (67%). Czas wykonania teletransmisji do ośrodka kardiologii inwazyjnej w większości przypadków wynosi 1 – 2 minut (55%) lub też 3- 5 minut (39%). Za najczęstszą przyczynę nieudanej teletransmisji EKG ratownicy medyczni wskazali problemy z zasięgiem na odległych obszarach podległego ZRM terenu (71%), rzadziej zaś wadliwy sprzęt medyczny. Niemal wszyscy ankietowani dostrzegali potrzebę procedury teletransmisji EKG w zespołach PRM (99%), co według nich przyczynia się do szybszego udzielania specjalistycznej pomocy pacjentom w stanie zagrożenia życia, jakim jest zawał mięśnia sercowego (94%). Spośród zalet teletransmisji EKG największym uznaniem cieszy się wczesna diagnoza i bezpośredni transport pacjenta do Ośrodka Kardiologii Inwazyjnej (55%), co jednocześnie minimalizuje skutki niedokrwienia mięśnia sercowego (13%). Najczęściej zadawane pytania przez lekarza w trakcie telefonicznej konsultacji kardiologicznej dotyczą objawów podmiotowych pacjenta (22%), nieco mniej (19% ogółu) charakteru i czasu trwania bólu oraz wieku i obecnych parametrów życiowych (15%). Do elementów wymagających udoskonalenia w systemie teletransmisji EKG zaliczono poprawę zasięgu (1/4 głosów), a także wprowadzenie nagrywania rozmów z lekarzem (18%), ujednolicenie sprzętu i aparatury medycznej w całym kraju (16%) oraz konieczność codziennego testu lub autotestu systemu (14%).