U.S. military intervention in Syria as a field of change in the admissibility of the use of force in international law

Bibliogr. w przypisach

Stany Zjednoczone jako jeden z kluczowych aktorów areny międzynarodowej kształtujących globalny porządek prawny wpływają także istotnie na zmiany prawa międzynarodowego. Interwencja amerykańska w Syrii wywołała szeroką debatę na temat legalności działań Amerykanów na terytorium syryjskim i okazała się polem wpływu na normy dotyczące użycia siły w prawie międzynarodowym. Argumenty uzasadniające akcje odwetowe w ramach zwalczania terroryzmu pojawiały się od początku XXI wieku po ataku na World Trade Center z 11 września 2001 r. Szczególnie interwencja przeciwko tzw. Państwu Islamskiemu w Syrii spowodowała tak istotne zaangażowanie siły militarnej wielu państw, które wyniosło dyskusję na poziom rozważań co do możliwości użycia siły przeciwko aktorom niepaństwowym na terytorium innego państwa. Wątpliwości wzbudziła też próba przedstawienia odwetowego użycia armii przeciw terrorystom jako realizacji prawa do samoobrony. Wiele państw, przede wszystkim mocarstwa zachodnie i sojusznicze dla Stanów Zjednoczonych, poparło działania amerykańskie, jednak nie doszło do konsensusu międzynarodowego. Przełomowa dla zagadnienia okazała się rezolucja nr 2249 Rady Bezpieczeństwa ONZ, która jednoznacznie wezwała do wszelkich działań mających na celu pozbawienie terrorystów z ISIL kontroli nad terytorium Syrii i Iraku. Choć jest zbyt wcześnie, aby móc ocenić, czy zmiany w prawie międzynarodowym wywołane przez interwencję w Syrii okażą się trwałe, z pewnością ten syryjski epizod war on terror znacząco zmienił interpretację i umożliwił poszerzenie zakresu wyjątków od zakazu użycia siły w prawie międzynarodowym, nad czym pochyla się autor w niniejszym artykule.

As one of the key actors in the international arena shaping the global legal order, the United States also significantly influences changes in international law. The US intervention in Syria triggered a wide debate on the legality of American actions on Syrian territory and proved to be a field of influence on norms on the use of force in international law. Arguments justifying retaliatory actions in the framework of counter-terrorism have emerged since the beginning of the 21st century after the attack on the World Trade Center on 11 September 2001. In particular, the intervention against the so-called Islamic State in Syria resulted in such a significant commitment of military force by many states that elevated the discussion to the level of considering the possibility of using force against non-state actors on the territory of another state. The attempt to portray the retaliatory use of the army against terrorists as an exercise of the right to self-defence has also raised doubts. Many states, primarily Western powers and allies of the United States, supported American action, but no international consensus emerged. UN Security Council Resolution 2249, which unequivocally called for all action to remove ISIL terrorists from control of Syrian and Iraqi territory, proved to be a watershed for the issue. Although it is too early to be able to judge whether the changes in international law brought about by the intervention in Syria will prove permanent, certainly this Syrian episode of the war on terror has significantly changed interpretation and made it possible to broaden the scope of exceptions to the prohibition on the use of force in international law, which is what the author is looking at in this article.