The mystery of life and crimes of Andrei Chikatilo aka The Rostov Ripper.

Pomimo wielu lat, które minęły od opisanych zdarzeń, postać oraz działalność Andrieja Czikatiły nadal owiane są mgłą tajemnicy. Ogólnie, o seryjnych mordercach „na pewno” nigdy nie wiemy zbyt wiele. Ich poczynania często są rozdmuchane i przekłamane przez prasę na potrzeby sprzedaży chwytliwej historii. W przypadku Czikatiły sytuacja wygląda zgoła inaczej. Nie ma tu typowego czynnika koloryzowania wiadomości na bieżąco, ponieważ jego zbrodnie były długo bagatelizowane i tuszowane przez wymiar sprawiedliwości. Dodatkowo naciski ze strony wierchuszki na wskazanie „odpowiednich” sprawców i zamknięcie sprawy (co miało niewiele wspólnego ze znalezieniem faktycznego mordercy) oddalały przez długi czas śledczych i ich założenia od stanu faktycznego.System komunistyczny zwalczał problem, który sam tworzył. Zamiast rzetelnego badania dowodów i weryfikowania faktów wybrano dopasowywanie pytań do „prawidłowych” odpowiedzi. Czikatiło mógłby nie zostać najkrwawszym zbrodniarzem, gdyby nie okazja dana mu przez śledczych. Był przecież brany pod uwagę jako sprawca, ale znaleziono lepszego kandydata do tej roli. Opieszałość systemu i lata, które upłynęły zarówno na poszukiwaniach, jak i od wyroku oraz skazania Czikatiły podsycają tajemnicę jego życia, zbrodni, których dokonał i motywów, które nim kierowały. Seryjni mordercy zabijają swoje ofiary w bezpośrednim związku z procesem tropienia i pozbawianiem innych życia. Dominuje w nich potrzeba wyższości, całkowitego panowania nad sytuacją, rozwinięty kompleks Boga, przeświadczenie o posiadaniu misji do wykonania, oczyszczenia społeczeństwa z jakiegoś typu jednostek.Uważam, że śmierć ofiar Rzeźnika z Rostowa, choć niewyobrażalnie brutalna, była wynikiem jego działań, ale nie ich celem. Spełnienie, którego szukał Czikatiło przychodziło na granicy życia i jego kresu, w momencie, w którym nie było już możliwości na inny finał niż zgon.Co ciekawe po zatrzymaniu w czasie trwania wizji lokalnych Czikatiło ze szczegółami omawiał i odgrywał popełnione morderstwa. Podobne zachowanie posiada cechy swoistego kreowania historii, teatralizacji tych wydarzeń, tak jak gdyby działy się w oderwaniu od rzeczywistości, poza realną przestrzenią życia codziennego. To był dla Czikatiły czas na występ przed publicznością, jego poczynania przeszły od jednoosobowego anonimowego performance’u do premiery na dużej scenie.Zbrodnie dokonane przez Czikatiłę szerzej zaczęto omawiać dopiero w czasie procesu i po wykonanej karze śmierci. Sprawa była już wtedy jawna, wymiar sprawiedliwości mógł odnotować sukces – udało się schwytać i skazać najkrwawszego zbrodniarza. Strategicznie pomijano milczeniem wszelkie błędy popełnione w trakcie śledztwa. Ciekawym jest fakt, że skrywana przez wiele lat tajemnica seryjnego mordercy dzięki pracy psychiatry profesora Aleksandra Buchanowskiego została szczegółowo opisana pomimo braku podejrzanego. Sporządzona charakterystyka obywatela X stanowiła istotny wątek w prowadzonym śledztwie. Okazuje się, że czyny dokonywane przez Czikatiłę stanowiły lustrzane odbicie jego sylwetki zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Pokazuje to, że współczesna nauka wie o człowieku więcej, niż by się mogło wydawać. Jednocześnie można zadać sobie pytanie, czy we współczesnym świecie istnieje miejsce na istnienie tajemnicy, czy też zawsze – prędzej, czy później – musi ona zostać odkryta.

Despite the many years that have passed since the events described, the character and activities of Andrei Chikatilo are still shrouded in a fog of mystery. In general, about serial killers "for sure" we never know much. Their actions are often hyped and misrepresented by the press in order to sell a catchy story. In the Chikatilo case situation looks quite different. There is no typical news embroidering factor here, because his crimes have been downplayed and covered up by the justice system for long. In addition, the pressure from top brass to identify the "right" perpetrators and close the case (which had little to do with finding the actual killer) for a long time distanced the investigators and their assumptions from the facts.The communist system was fighting the problem it was creating. Instead of a thorough examination of the evidence and verification of the facts, the choice was made to match the questions to the "correct" answers. Chikatilo might not have become the bloodiest criminal had it not been for the opportunity given to him by the investigators. He was even considered the perpetrator, but they found a better candidate for the role. The slowness of the system and the years that have elapsed both on the search and since Chikatilo's conviction and enforcement of court decisions fuel the mystery of his life, the crimes he committed and the motives that drove him.Serial killers kill their victims in direct connection to the process of tracking them down and depriving others of life. They are dominated by the need of superiority, total control over the situation, the developed god complex, the conviction of having a mission to fulfill, the purification of society from some type of individuals.I believe that the death of the Rostov Ripper's victims, though unimaginably brutal, was the result of his actions, but not their purpose. The fulfillment that Chikatilo was looking for came at the border of life and its end, at the moment when there was no possibility for any other ending than death.Interestingly, after the arrest during the on-site verification Chikatilo discussed in detail and played the committed murders. Similar behavior has the characteristics of a specific creation of history, the theatricalization of these events, as if they were happening in isolation from reality, outside of the real space of everyday life. It was time for Chikatilo to perform in front of the audience, he went from a one-person anonymous performance to a premiere on the big stage.The crimes committed by chikatila began to be discussed more widely only during the trial and after the execution of the death penalty. The case was already public, the justice system could have note success - they managed to catch and convict the bloodiest criminal. Strategically, they draw a veil over any mistakes made in the course of the investigation.It is interesting that the secret of the serial killer hidden for many years thanks to the work of the psychiatrist Professor Alexander Bukhanovsky was described in detail despite the absence of a suspect. The drawn up characterization of Citizen X was an important thread in the ongoing investigation. It turns out that the actions performed by X were a mirror reflection of his physique, both physical and mental.This shows that modern science knows more about man than it might seem. At the same time, one can ask oneself whether there is a place for mystery in the modern world, or whether it must always be discovered sooner or later.