The motif of time in Chinese-language movies directed by Wong Kar-wai

Tematem pracy są sposoby przedstawiania motywu czasu w chińskojęzycznych filmach w reżyserii Wong Kar-waia. Motyw ten jest jednym z najczęstszych pojawiających się w twórczości tego reżysera i stanowi charakterystyczną cechę wspólną dla większości jego filmów. Rozdział pierwszy zawiera charakterystykę czasu jako medium mającego zastosowanie w pracach twórców filmowych. Znajduje się w nim opis różnic zachodzących pomiędzy koncepcjami: czasu, trwania i przestrzeni w kontekście kinematografii; czasu jako nośnika homogenicznego i heterogenicznego; przedstawień automorficznych i homomorficznych zdarzeń i czasu samego w sobie; ciągów zdarzeń typu A i typu B oraz czy i w jaki sposób właściwości tych ciągów mają zastosowanie w filmie. W rozdziale drugim analizie poddawane są niewerbalne sposoby przedstawiania problematyki czasu w twórczości filmowej Wong Kar-waia, w tym motywów: obsesyjnie częstego umieszczania w kadrze wizerunków przyrządów służących do odmierzania czasu, takich jak zegary czy klepsydry; akceptacji nieustannych zmian i nieuniknionego przemijania zderzonej z usilnym poszukiwaniem stałości; zaczynania od nowa; użycia muzyki do prowadzenia narracji (na przykładzie Spragnionych miłości); pojawiania się analogicznych postaci i wydarzeń w różnych filmach bądź fragmentach jednego filmu i powiązanej z tym koncepcji równoległych światów i pojęcia obrazów-kryształów wprowadzonego przez G. Deleuze. Rozdział trzeci zawiera analizę dialogów i monologów wypowiadanych przez bohaterów filmów Wong Kar-waia pod kątem ich korelacji z przedstawionymi w rozdziale pierwszym koncepcjami czasu i jego właściwości oraz ich znaczenia jako werbalnego sposobu ich obrazowania.

Aim of this thesis is to describe the ways of representing the motif of time in the movies directed by Wong Kar-wai. This motif is one of the most frequently used in Wong’s works and is considered to be a common characteristic of most of his movies. The first chapter includes description of the characteristics of time as a means of expression in cinematography. This chapter focuses on differences between the concepts of: time, duration and space; homo- and heterogeneous time; auto- and homomorphic representations of events and of time itself; A-series and B-series and their properties. The aim of the second chapter is to analyse non-verbal ways of representing the motif of time in the works of Wong Kar-wai. It includes descriptions of various motifs connected with time, such as: obsession with time-keeping devices like clocks or hourglasses; acceptance of constant change and inevitable passing of time contrasted with searching for stability; starting all over again; narrating through music (taking the valses in In the Mood for Love as an example); reoccurrences of analogical movie characters and events in different movies or different parts of the same movie (which are connected to the concept of time-crystal invented by Gilles Deleuze). The third chapter includes analysis of the dialogues and monologues from Wong Kar-wai’s works and how are they linked to the concepts introduced in the first chapter.