Analiza tłumaczenia różnych rodzajów humoru w serii Koszmarny Karolek Franceski Simon

Niniejsza praca ukazuje, w jaki sposób tłumaczka serii o Koszmarnym Karolku pracuje nad przekładaniem humoru. Pierwszym punktem analizy jest tłumaczenie antroponimów oraz innych nazw: są to zarówno prawdziwe imiona bohaterów (wliczając przydomki mające funkcję nazwisk, które opisują, jaki dana osoba ma charakter), kilka przezwisk, a także nazwy rzeczy z obszaru zainteresowań Koszmarnego Karolka (zabawki, nazwy programów telewizyjnych, posiłki). Następnie przedstawione są cytaty z wybranych książek serii i podzielone z uwzględnieniem zawartego w nich rodzaju humoru (od humoru sytuacyjnego po werbalny). Aby pokazać, gdzie występuje humor w oryginalnym tekście, wyjaśniony jest kontekst, w jakim osadzony jest każdy z fragmentów. Później tłumaczenie jest zanalizowane pod kątem strategii użytej przez Marię Makuch i konsekwencji takiej decyzji. Innymi słowy, w pracy analizuje się, jak dane rozwiązanie wpływa na odczucie humoru; czy jest on niezmieniony, mniej widoczny, lub wręcz przeciwnie – bardziej wyszukany. Ostatnia część pracy koncentruje się na fragmentach, które trudno zaliczyć do jakiegokolwiek z wymienionych wcześniej rodzajów humoru. Jeden z nich jest szczególnie charakterystyczny ze względu na fakt, iż nie jest humorystyczny w oryginale, lecz dopiero staje się takim dzięki tłumaczeniu Makuch. We wnioskach stwierdza się, że Makuch w dużej mierze tłumaczy humor umiejętnie, często zwiększając jego jakość za pomocą licznych pomysłowych rozwiązań.

The thesis presents how the translator of the Horrid Henry series deals with translating humor. The analysis begins with the translation of names: both characters’ real names (including nicknames acting like surnames that indicate what somebody is like), a few nicknames, and names of things from Horrid Henry's area of interest (toys, TV shows, meals). The next point is a discussion of particular instances of humor, divided by category, in the original books and their translations. Those instances range from situational humor to verbal humor. The question where the humorous point occurs in the original is answered by the presentation of the context in each of the excerpts. Then the translated text is analyzed with respect to the strategy applied by Maria Makuch and to the consequences of her decisions. In other words, it is examined how the decision in question affects the humor; if it is the same, less noticeable, or quite the opposite, more sophisticated. In the final part of the paper the fragments which hardly fit any of the previously mentioned types of humor are studied. One of them is especially characteristic due to the fact that the original is not humorous, but it is Makuch who renders it in a funny way. Consequently, the conclusion to be drawn is that she mostly retains the humor skillfully, frequently increasing its quality by means of numerous ingenuous solutions.