Existence alcoholic in contemporary prose polish

Alcoholism envisage eye present prose writer then kind constrain person, come into possession his live. This is prison and trap. Person which drink this is person deeply unhappy. Tell abaut alcoholism in literature make up unusually intresting phenomenon.

Motyw alkoholu pojawia się w literaturze nieomalże od jej zarania. Na gruncie polskiej literatury pięknej przez wiele wieków ukazywany był jako towarzyszący dobrej zabawie. Literatura współczesna przyniosła wyraźne zmiany w postrzeganiu picia alkoholu. Powstały utwory, które odeszły od toposu „radosnego upijania się” w gronie przyjaciół i znajomych, a skoncentrowały się na alkoholizmie jako ciężkiej, nierzadko śmiertelnej chorobie. Zmiana ta nie poskutkowała tanią dydaktyką na użytek wychowania społeczeństwa w trzeźwości. Przyniosła raczej utwory, które opowiadają o osobistych, jednostkowych tragediach ludzi uwikłanych w alkoholizm, których życie zdeterminowane zostało przez picie wódki, stany upojenia, walkę z kacem, sposoby zdobywania alkoholu, próby wyzwolenia się spod jego władzy, klęski i upadki.Alkoholizm widziany oczami współczesnych prozaików to rodzaj zniewolenia człowieka, zawładnięcia jego życiem, odebrania mu wszystkiego, co stanowi doświadczenie innych - tych, którzy są trzeźwi. To więzienie i pułapka, w którą wpada się nieświadomie i z której najczęściej nie ma wyjścia.Człowiek, który pije, to człowiek głęboko nieszczęśliwy, wyalienowany, żyjący w ciągłym strachu, poczuciu upokorzenia, świadomy własnego upodlenia, przytłoczony bezsilnością i niemocą, która nie pozwala mu na podjęcie skutecznej walki z tym, co stało się dla niego największym wrogiem – własnym piciem. Specyfika zamiany wykorzystania w literaturze motywu alkoholu stanowi niezwykle interesujące zjawisko, na tyle nowe, że nie doczekało się jeszcze monograficznego ujęcia w badaniach literackich.