Szymon Hołownia – publicysta katolicki i autor książek dotyczących Kościoła i wiary – jest zjawiskiem bezprecedensowym na polskim rynku medialnym. O Kościele i wierze mówi bowiem niespotykanym dotąd językiem, który nazywa (a za nim media) popteologicznym. Jest to język odteologizowany, wykorzystujący kody, ikony i idoli kultury popularnej. Hołownia budzi sprzeczne emocje. Niektórzy zarzucają mu banalizację treści poprzez taki styl pisania. Trzeba jednak przyznać, że właśnie dzięki niemu Hołownia trafia do szerokiego grona odbiorców, którzy po inną książkę czy tekst o tematyce religijnej by nie sięgnęli. Pozostaje jednak pytanie, Czemu ma służyć ten nowy język publicystyki katolickiej: uproszczeniu, uatrakcyjnieniu, uwspółcześnieniu czy może prowadzi tylko do komercjalizacji? Celem niniejszej pracy jest odpowiedź na to pytanie.Pierwszy rozdział jest poświęcony relacji Kościół – media, która kształtowała się od pojawienia się druku. Krótko omówione zostały wybrane dokumenty Kościoła katolickiego na ten temat. Następnie opisuję polskie media katolickie, ich stan, atrakcyjność dla odbiorców, ze szczególnym uwzględnieniem ich języka. W drugim rozdziale przedstawiam biografię Szymona Hołowni i jego twórczość, trzeci natomiast stanowi omówienie przeprowadzonych badań dyskursu religijnego publicysty i próbę odpowiedzi na główne pytania badawcze niniejszej pracy.