Functioning of a patient with an implanted pacemaker

Wstęp: Stymulatory serca stanowią główną metodę leczenia zaburzeń przewodzenia w mięśniu sercowym. Wyszczególniony został blok AV III stopnia, który jest najbardziej powszechnym wskazaniem do implantacji kardiostymulatora. Rozruszniki serca działają w określonych trybach, indywidualnie dopasowanych do konkretnych zaburzeń rytmu. Implantacja kardiostymulatora serca wymaga przestrzegania przez pacjentów zaleceń dotyczących czynników wpływających na ich działanie, a nimi są zazwyczaj urządzenia codziennego użytku. Cel pracy: Celem pracy była ocena funkcjonowania pacjenta z implantowanym stymulatorem serca w życiu codziennym.Materiał i metody: W pracy zastosowano metodę studium indywidualnego przypadku. W badaniu uczestniczył 76 letni pacjent z implantowanym symulatorem serca. Wykorzystano następujące techniki badawcze: obserwacja, wywiad oraz analiza dokumentacji medycznej. Posłużono się w pracy narzędziami badawczymi takimi jak: autorski kwestionariusz wywiadu, wybrane kryteria analizy dokumentacji pacjenta, skala WHOQOL-BREF, skala Mini-COPE.Wyniki: Badany pacjent posiadał stymulator od 2015 roku, który funkcjonował w trybie DDD. Nie doświadczał żadnych dolegliwości związanych z nim i dbał o regularną aktywność fizyczną. Istotnym problemem u badanego był deficyt wiedzy na temat czynników zaburzających funkcjonowanie stymulatora. Najniżej oceniono przez pacjenta dziedzinę fizyczną oraz psychiczną w skali WHOQOL-BREF, a najwyżej środowiskową. Badany prezentował strategie radzenia sobie ze stresem o charakterze aktywnym oraz emocjonalnym według skali Mini-COPE. Wnioski: Wskazaniem do implantacji stymulatora u packemta był blok AV III stopnia. Badany przejawiał ograniczoną znajomość czynników wpływających na funkcjonowanie rozrusznika. Posiadanie rozrusznika serca nie wiązało się z żadnymi istotnymi ograniczeniami w codziennym funkcjonowaniu pacjenta. Nie wpływało to również na jakość jego życia, które było na umiarkowanym poziomie. Zastosowane przez pacjenta strategie radzenia sobie ze stresem były postrzegane jako pozytywne i efektywne.

Introduction: Cardiac pacemakers represent the foremost approach for treating myocardial conduction disorders. Third-degree AV block is the most common indication for pacemaker implantation. The cardiac devices function in a variety modes, which are tailored specifically to various cardiac conduction abnormalities. The implantation of a pacemaker requires patients to adhere to recommendations concerning factors that influence the functioning of the device typically involving everyday appliances.Objective: The aim of the study was to assess the functioning of a patient with an implanted pacemaker in everyday life.Methodology: The case study method was applied in this dissertation, in which the research involved a 76-year-old patient with an implanted pacemaker. The following research techniques were used: observation, interview, and analysis of medical documentation. The research tools used in the study included a custom interview questionnaire, selected criteria for medical documentation analysis, the WHOQOL-BREF scale, and the Mini-COPE scale.Results: The assessed patient had a pacemaker implanted in 2015, which was functioning in the DDD mode. He did not experience any symptoms related to it and made sure he engaged in regular physical activity. A significant problem in the subject was the deficiency in his knowledge about the factors impacting the functioning of his pacemaker. On the WHOQOL-BREF scale, physical and mental domains were scored the lowest by the patient, whereas the environmental domain recieved the highest score. According to the Mini-COPE scale, the subject used active and emotion-based coping mechanisms to deal with stress.Conclusions: The indication for pacemaker implantation in the patient was a third-degree AV block. The patient exhibited limited knowledge regarding factors influencing the functioning of the pacemaker. Living with a cardiac pacemaker did not entail any significant limitations in the patient's daily functioning. It also did not affect the quality of his life, which was at a moderate level. The coping strategies employed by the patient to manage stress were perceived as positive and effective.