Egon Erwin Kisch is on top again : introduction to considerations on postmodern reportage

Bibliogr. s. 57

W prezentowanym artykule zastosowano metodę opisowo-historyczną. Celem artykułu jest wykazanie, że Egon Erwin Kisch to prekursor postmodernistycznych idei stosowanych w reportażu. Kisch po latach od debiutu reporterskiego (1906) jako pierwszy oficjalnie nie krył tego, że wprowadzał fikcję do uprawianego przez siebie gatunku i w swej książce pt. "Jarmark sensacji" (1942) się do tego przyznał. Kisch, aby osiągnąć sukces, zastosował w reportażu metodę zmyślania faktów i wywoływania sensacji w celu przyciągnięcia uwagi odbiorcy. To także ulubiony sposób mówienia o rzeczywistości, szczególnie przez współczesnych reporterów, piszących w stylu gonzo. Kisch pisał z werwą, fantazją, pokazywał m.in świat nizin społecznych, ich mniej przyjazną stronę. Niniejszy artykuł jest pierwszą w literaturze o Egonie Erwinie Kischu próbą wskazania na autora "Jarmarku sensacji" jako pioniera stylu gonzo.

In the submitted article, the descriptive-historical method was used. The aim of the article is to recognize Erwin Egon Kisch as a precursor of postmodern ideas in reportage. Years after his journalistic debut (1906), Kisch was the first not to officially hide the fact that he introduced fiction to the genre he cultivated and in his book "The Sensational Fair" (1942) he admitted it. To achieve success, Kisch used sensational reporting in order to attract the viewer's attention. It is also a very popular way of dicussing the reality by modern gonzostyle reporters. Kisch wrote with verve and fantasy. He showed the world of social lowlands, their less friendly side. This article is the first attempt in the literature on Egon Erwin Kisch to point to the gonzo-style of reporting.