Ocena skuteczności pomocy: Studium przypadku Afganistanu

W niniejszej rozprawie podjęto próbę oceny skuteczności interwencji pomocowych w Afganistanie w latach 2001-2021. Analizując krytyczne wymiary skuteczności pomocy i badając specyficzny kontekst Afganistanu, badanie to dostarczyło kompleksowej oceny wpływu i wyzwań związanych z dostarczaniem pomocy w tym kraju. Poprzez dogłębną analizę odpowiedniej i dostępnej literatury, studiów przypadków i danych empirycznych, badanie to miało na celu informowanie o kształtowaniu polityki i przyczynienie się do szerszego dyskursu na temat skuteczności pomocy. Analiza w tym badaniu opiera się zarówno na danych pierwotnych, jak i wtórnych i wykorzystuje podejście mieszane.Wyniki badania pokazują, że głównymi przyczynami utrudniającymi skuteczne dostarczanie pomocy w Afganistanie są: podażowy charakter systemu dostarczania pomocy, zmilitaryzowana i upolityczniona istota pomocy zagranicznej, brak koordynacji między darczyńcami i brak koordynacji między darczyńcami a rządem afgańskim, wysoki poziom korupcji, wyzwania związane z bezpieczeństwem, brak dostosowania i odpowiedzialności, tworzenie równoległego sektora w wyniku pomijania istniejącego rządu, brak zdolności, niskie zaangażowanie lokalnej ludności, niewystarczająca wiedza darczyńców na temat kontekstu krajowego. Aby pomoc w Afganistanie była skuteczna, potrzebne jest kompleksowe, zintegrowane i wielowymiarowe podejście. Podczas gdy niezbędne jest zajęcie się niedociągnięciami spowodowanymi przez darczyńców, mechanizmem dostarczania, przez który pomoc została skierowana, oraz niedociągnięciami pochodzącymi od rządu afgańskiego, jest to połowa historii. Aby pomoc działała w kraju i zwiększała jego skuteczność, zasoby powinny być kierowane do sektorów, które mają potencjał, aby uczynić kraj samowystarczalnym. Badacz proponuje pomoc katalityczną, w której pomoc kończy pomoc - fundusze i zasoby powinny być kształtowane w sposób, który przyczynia się do długoterminowego rozwoju gospodarczego. Potencjalne polityki zalecane w badaniu w celu poprawy skuteczności pomocy i uczynienia Afganistanu samowystarczalnym opierają się na obecnej sytuacji w kraju, wnioskach wyciągniętych z ostatnich dwudziestu lat wydatkowania pomocy oraz dowodach z udanych przykładów alokacji pomocy.

This dissertation attempted to assess the effectiveness of aid interventions in Afghanistan from 2001 to 2021. By analyzing the critical dimensions of aid effectiveness and examining the specific context of Afghanistan, this study provided a comprehensive assessment of the impact and challenges associated with aid delivery in the country. Through an in-depth analysis of pertinent and available literature, case studies, and empirical data, this research aimed to inform policymaking and contribute to the broader discourse on aid effectiveness. The analysis in this research study is based on both primary and secondary data and employs a mixed-method approach.The findings of the research demonstrate that supply-driven nature of the aid delivery system, militarized and politicized essence of foreign aid, lack of coordination among donors and lack of coordination between donors and the Afghan government, high level of corruption, security challenges, lack of alignment and ownership, creation of parallel sector as a result of bypassing the government in place, lack of capacity, low engagement with local populations, insufficient knowledge of donors from the country context were the main reasons impeding effective aid delivery in Afghanistan. A comprehensive, integrated, and multidimensional approach is needed to make aid effective in Afghanistan. While it is essential to address the shortcomings caused by donors, the delivery mechanism through which aid was channeled, and shortfalls originated from the Afghan government, this is half of the story. To make aid work in the country and enhance the effectiveness of aid, the resources should be channeled to the sectors that have the potential to make the country self-sufficient. The researcher proposes a catalytic aid that aid ends aid-the funds and resources should be framed in a way that contributes to the long-term economic development. The potential policies recommended in the study to improve aid effectiveness and make Afghanistan self-reliant are based on the current situation in the country, lessons learned from the past twenty years of aid disbursement, and evidence from the successful examples of aid allocation.