Bibliogr. w przypisach

Henryk Kupiszewski był jednym z najbardziej znanych polskich romanistów w drugiej połowie XX wieku, który osobiście zyskał miano "Instytucji polskiej romanistyki". Żyjąc w komunistycznej Polsce, ponownie przybliżył Polakom świat Zachodu. Prawnik, papirolog i filozof moralny, który otworzył się na zgłębianie roli prawa rzymskiego w kształtowaniu europejskiej tradycji prawnej, co ostatecznie zdefiniowało jego własne badania. Kupiszewski odcisnął swoje piętno na nauce prawa, gruntując naukę i dydaktykę prawa rzymskiego oraz wskazując kierunki ich rozwoju wraz z pokazaniem, dlaczego prawo rzymskie jest ważne dla współczesnego społeczeństwa. Jego wkład sprowadza się do syntezy ogromnego doświadczenia w zakresie prawa rzymskiego, które zdobył dzięki swoim mentorom i kontaktom międzynarodowym. Był twórcą motywów przewodnich, które przetrwały w świadomości większości polskich prawników w ogóle, a nie tylko wśród specjalistów od prawa rzymskiego, a niektóre z tych motywów są nadal aktualne w szerszym gronie. W czasie, gdy kraj przechodził transformację polityczną, był także jej aktywnym uczestnikiem, jako pierwszy ambasador nowo powstałej III Rzeczypospolitej przy Stolicy Apostolskiej. Tak jak Kupiszewski postrzegał prawo rzymskie jako szansę na połączenie ze światem zachodnim, tak samo widział w odnowieniu stosunków dyplomatycznych ze Stolicą Apostolską szansę na wejście Polski do globalnej polityki.

Henryk Kupiszewski was one of the most famous Polish Romanists in the second half of the 20th century, who personally became known as the “Institution of Polish Roman Legal Scholarship”. Living in communist Poland, he brought the world of the West closer to the Polish people once again. A lawyer, papyrologist, and a moral philosopher who opened himself up to exploring the role of Roman law in shaping the European legal tradition, which ultimately defined his own research. Kupiszewski left his mark on the study of law by grounding the scholarship and didactics of Roman law and pointing out the directions of their development along with showing why Roman law is important for modern society. His contribution comes down to his synthesizing the vast experience of Roman law that he had gained from both his mentors and his international contacts. He was the originator of leitmotifs that have survived in the consciousness of the preponderance of Polish lawyers in general, not only among specialists in Roman law, and some of these motifs have currency among a wider audience still. At a time when the country was being politically transformed, he was also an active participant, as the newly-established Third Polish Republic’s first ambassador to the Holy See. Just as Kupiszewski viewed Roman law as an opportunity to connect with the Western world, so in a similar way he saw the renewal of diplomatic relations with the Holy See as a chance for Poland to enter global politics.