Reborn Poland to "White" Russia in 1918-1921 - selected aspects

Rosyjska wojna domowa była okresem próby dla relacji polsko-rosyjskich, które układano na nowo w obliczu zmian politycznych dokonanych w wyniku I wojny światowej.Z jednej strony odrodzone państwo polskie po latach zaborów starało się ustalić swoje miejsce na arenie międzynarodowej. Z drugiej strony „biali” Rosjanie usiłowali powstrzymać toczące ich imperium siły rozkładowe oraz ograniczyć poniesione w wyniku rewolucji straty. Cele obu stron rozmijały się ze sobą, a konflikt interesów pomiędzy nimi wykorzystywał ich wspólny wróg czyli bolszewicy.Mimo to szukano porozumienia. Począwszy od deklaracji Lwowa, Rosjanie zobowiązali się przed Ententą do stworzenia Polakom własnego państwa z ziem Królestwa Kongresowego oraz obszarów odebranych państwom centralnym. Współpraca polityczna elit polskich i rosyjskich w tym kierunku przebiegała w miarę poprawnie nawet w obliczu rozpętanej przez Lenina i jego popleczników wojny domowej. Doświadczenia te stały się podstawą nieoficjalnych kontaktów między państwem polskim a „białymi”, chociaż niepodległość Rzeczypospolitej ujawniła sprzeczność aspiracji obu stron.Zgodnie ze stanowiskiem swych zachodnich sojuszników, stojący na czele kontrrewolucji rosyjscy generałowie i politycy akceptowali formalną niezależność Polski, ale nie godzili się na utratę dominującej pozycji w Europie Wschodniej. Toteż los regionu stał się przedmiotem sporu między delegacjami tych wielkich narodów słowiańskich w Paryżu oraz ośrodkami władzy skupionymi wokół Naczelnika Piłsudskiego po stronie polskiej i Denikina oraz Kołczaka po stronie rosyjskiej. Pomimo nacisków na kompromis ze strony Ententy, nie udało się stworzyć spójnego polsko-rosyjskiego frontu przeciw bolszewikom, co z kolei doprowadziło do katastrofy Białej Gwardii na wszystkich frontach.Bardziej ugodową postawę względem Polaków przyjął Wrangel, jednak pole jego działań było ograniczone do Krymu. Z patowej sytuacji Wrangla skorzystał rząd polski, przeprowadzając swoją ofensywę przeciw bolszewikom, pod którą podpisała się również „trzecia siła” pod przewodnictwem Sawinkowa. Ten był skonfliktowany z Wranglem, co jeszcze bardziej oddaliło porozumienie między nim a Polską. Nawet, gdy Polacy w końcu zgodzili się na współpracę z siłami rosyjskimi na Krymie, nie mieli już sił, aby skutecznie ją prowadzić. Zmusiło ich to do zawarcia pokoju z bolszewikami, a to przypieczętowało ostateczną klęskę „białych” w wojnie domowej.

The Russian Civil War was a time of trial for Polish-Russian relations, which were being rearranged in the face of the political changes made as a result of the First World War. On the one hand, the reborn Polish state, after years of partition, tried to establish its place on the international stage. On the other hand, the "White" Russians tried to stop the disintegrating forces within their empire and limit the losses suffered as a result of the revolution. The goals of both sides diverged, and the conflict of interests between them was exploited by their common enemy – the Bolsheviks.Despite this, an agreement was being sought. Starting with Lvov’s declaration, the Russians pledged before the Entente to create a national state for Poles from the lands of the Congress Kingdom and the territories taken from the Central Powers. The political cooperation of the Polish and Russian elites in this direction proceeded relatively well even in the face of the civil war unleashed by Lenin and his henchmen. These experiences became the foundation of unofficial contacts between the Polish state and the Whites, although the independence of the Polish Republic revealed the contradiction of both sides’ ambitions.Aligned with the statement of their Western allies, the Russian generals and politicians in charge of the counter-revolution accepted Poland's legal independence, but did not accept the loss of their dominant position in Eastern Europe. Therefore, the fate of the region became the subject of dispute between the delegations of these great Slavic nations in Paris and the power circles centered around Commander-in-Chief Piłsudski on the Polish side and General Denikin along with Admiral Kolchak on the Russian side. Despite the pressure for compromise from the Entente, it was not possible to create a united Polish-Russian frontline against the Bolsheviks, which in turn led to the disaster of the White Guards on all frontiers.Wrangel adopted a more conciliatory attitude towards the Poles, but his field of action was limited to Crimea. The Polish government took advantage of Wrangel's deadlock by launching its own offensive against the Bolsheviks, which was also approved by the "third force" led by Savinkov. He was conflicted with Wrangel, which further dismissed the agreement between him and Poland. Even when the Poles finally agreed to cooperate with the Russian forces in the Crimea, they no longer had the strength to conduct said cooperation effectively. This forced them to make peace with the Bolsheviks and thus sealed the ultimate defeat of the Whites in the civil war.