Correct implementation of EU law or support for entrepreneurs? : regulatory dilemmas in the time of Covid-19 pandemic on the example of the problem of the time for the refund of prepayments to travellers by organisers

Od wielu lat jedną z bardziej spornych kwestii w przypadku umowy o udział w imprezie turystycznej jest problematyka oceny skutków finansowych odstąpienia przez strony (zwłaszcza przez podróżnego) od umowy przed rozpoczęciem imprezy turystycznej. Przedmiotem artykułu jest odniesieni e się do jednej kwestii powstającej na tym tle, tj. do terminu w ciągu którego powinien nastąpić zwrot podróżnemu przedpłat w sytuacji zakończenia stosunku umownego przed rozpoczęciem imprezy turystycznej. Dostrzegając wagę tej kwestii, a przede wszystkim jej praktyczną doniosłość, ustawodawca unijny w dyrektywie 2015/2302 wprowadził szczegółowe regulacje tej problematyki, które zostały wdrożone również w prawie polskim, nie do końca zresztą poprawnie. W związku z pandemią Covid-19 ustawodawca polski w tym zakresie dwukrotnie przyjął regulacje, które stanowiły naruszenie art. 12 ust. 4 dyrektywy 2015/2302. Zasługująca co do zasady na uznanie decyzja ustawodawcy o chęci pomocy przedsiębiorcom powinna uwzględniać również unijne standardy ochrony konsumenta, do których zachowania ustawodawca polski jest zobowiązany. Omawiany przykład pokazuje, że źródłem zagrożeń dla interesów konsumentów w czasie Covid-19 mogą być nie tylko działania i zaniechania przedsiębiorców, ale także aktywność władz państwowych. Niezależnie od uwag związanych w implementacją dyrektywy 2015/2302, w ocenie autora na gruncie dyrektywy 2015/2302 potrzebna jest poważna dyskusja na temat rozkładu ryzyka między organizatorem a podróżnym w sytuacji wystąpienia nadzwyczajnych i nieuniknionych okoliczności, zwłaszcza w takiej skali, jak w przypadku pandemii Covid-19.

For many years one of the most disputed issues in the case of a package travel contract is the problem of impact of withdrawal from the contract by the parties (especially by the traveller) before the beginning of the package. Th e subject of the article is to refer to one issue arising in this context, i.e. the time within which prepayments should be refunded in the case of termination of the contractual relationship before the beginning of the package. Recognising the importance of this issue and, above all, its practical signifi cance, the EU legislator in Directive 2015/2302 introduced detailed regulations on this issue, which have also been implemented in Polish law, not entirely correctly in fact. In connection with the Covid-19 pandemic, the Polish legislator in this respect twice adopted regulations which were in breach of Article 12(4) of Directive 2015/2302. A legislator's right (in principle) decision to assist entrepreneurs should also take into account EU consumer protection standards, which the Polish legislator is obliged to meet. Th e discussed example shows that the source of risk to consumer interests during Covid-19 may be not only the actions and omissions of entrepreneurs, but also the activity of state authorities. Regardless of the comments related to the implementation of Directive 2015/2302, in the author’s opinion, a serious discussion on the distribution of risk between the organiser and the traveller in a situation of extraordinary and unavoidable circumstances, especially on such a scale as in the case of the Covid-19 pandemic, is needed on the basis of Directive 2015/2302.