Alliance of Conservatives and Reformists in Europe : between a european federation and the dissolution of the EU

Przeświadczenie, że podstawową płaszczyzną politycznej aktywności powinny pozostać państwa narodowe, powodowało, iż współdziałanie konserwatywnych partii politycznych na płaszczyźnie europejskiej było zawsze bardziej wyrazem pragmatyzmu i obaw przed izolacją niż rzeczywistego przekonania o wartości transnarodowej kooperacji. Przekładało się to również na współpracę programową, która polegała na szukaniu najmniejszego wspólnego mianownika, a nie na tworzeniu rozbudowanych platform programowych czy manifestów wyborczych. Rozważania prowadzone w niniejszym rozdziale koncentrują się wokół tezy, że również dla istniejącej obecnie konserwatywnej europartii oraz jej frakcji w Parlamencie Europejskim charakterystyczne jest przyjmowanie ogólnych deklaracji programowych i pozostawienie partiom członkowskim swobody w przyjmowaniu i prezentowaniu własnych koncepcji. Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy jakościowej dokumentów programowych przyjmowanych przez europartię - Sojusz Konserwatystów i Reformatorów w Europie (ACRE - Alliance of Conservatives and Reformists in Europe) oraz frakcję Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR - European Conservatives and Reformists) w Parlamencie Europejskim. Wspomniana analiza posłuży rekonstrukcji głównych założeń ideowo-programowych konserwatywnej europartii i jej frakcji w PE. Na plan pierwszy wysuwa się zagadnienie kształtu i przyszłości integracji europejskiej, które odróżnia przekonania konserwatystów od poglądów prezentowanych w tym zakresie przez europartie głównego nurtu (chadeków, socjalistów i liberałów). Rozważany będzie także wkład konserwatywnych deputowanych do wybranych debat toczonych w trakcie ósmej kadencji PE (2014-2019). Zgodnie z ogólnymi założeniami opracowania przedmiotem analizy uczyniono dyskusje parlamentarne poświęcone aktualnym zagadnieniom jak: kryzys migracyjny, terroryzm i związana z nim potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa, przestrzeganie zasady rządów prawa i standardów demokratycznych w państwach członkowskich, bezrobocie wśród ludzi młodych oraz kwestia zawierania przez UE umów o wolnym handlu. Opracowanie podzielono na cztery części. Pierwsza ma charakter wprowadzający, przedstawiono w niej genezę oraz rozwój współpracy ugrupowań konserwatywnych na płaszczyźnie europejskiej. W drugiej zaprezentowano podstawowe założenia ideowo-programowe europartii ACRE i jej frakcji ECR w Parlamencie Europejskim. W części trzeciej skoncentrowano się na analizie dokumentów wyborczych przyjętych przez konserwatystów przed wyborami w 2014 i 2019 roku oraz na ich stosunku do kwestii wyłaniania "wiodących kandydatów" (niem. Spitzenkandidaten). W czwartej przedstawiono wkład eurodeputowanych ECR do debat toczonych w PE na aktualne, wyżej wymienione tematy. Zakończenie stanowi podsumowanie prowadzonych rozważań i swego rodzaju próbę odpowiedzi na pytanie o możliwość wpływania konserwatystów na unijną agendę oraz realizacji ich postulatów w systemie politycznym UE.