Speech and Language Disorders after Ischemic Stroke in the Left Hemisphere of the Brain - A Case Study

Wstęp: Zaburzenia mowy i języka u osób po przebytym udarze niedokrwiennym lewej półkuli mózgu są problemem, który staje się coraz bardziej wyraźny w dziedzinie neurologii. Coraz więcej osób doświadcza udarów mózgu z powodu schorzeń układu krążenia, a najczęstszą ich konsekwencją są uszkodzenia obszarów mózgu kontrolujących funkcje mowy. Takie zaburzenia znacząco wpływają na życie pacjentów oraz ich zdolność do interakcji społecznej. Trudności w mowie i komunikacji językiem utrudniają codzienne funkcjonowanie pacjentów, stając się istotnym wyzwaniem w ich życiu.Cel pracy: Celem pracy było rozpoznanie problemów biopsychospołecznych pacjentki z zaburzeniami mowy i języka po przebytym udarze niedokrwiennym lewej półkuli mózgu oraz opracowanie wsparcia w zakresie terapii. Materiał i metody: Praca została oparta na metodzie badawczej studium indywidualnego przypadku. Techniki badawcze jakie zostały użyte w pracy to wywiad, analiza dokumentacji medycznej, obserwacja oraz pomiary podstawowych parametrów życiowych. Narzędziami badawczymi, którymi się posłużono to: Skala Oceny Dynamiki Afazji (SODA), 15 pkt -Geriatryczna Skala Oceny Depresji (GSOD – 15pkt), Skala Barthel oraz Skala Norton.Wyniki: W pracy opieką objęto 77 letnią pacjentkę z zaburzeniami mowy i języka, które wystąpiły wskutek udaru lewej półkuli mózgu. Na podstawie uzyskanych informacji rozpoznano problemy biopsychospołeczne oraz zaplanowano odpowiedni plan opieki. Opieka polegała głównie na umożliwieniu pacjentce komunikacji z otoczeniem oraz motywowaniu jej do terapii.Wnioski: Główne problemy u pacjentki wystąpiły na tle społecznym, w tym brak komunikacji werbalnej oraz ograniczona zdolność do porozumiewania się i wyrażania siebie. W celu poprawy komunikacji zastosowano metody terapeutyczne takie jak stymulacja sensoryczna, budowa gestów i ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej. Personel medyczny używał prostego języka oraz gestów i rysunków, aby ułatwić pacjentce porozumiewanie się. Konieczne jest dalsze wsparcie terapeutyczne pacjentki.

Introduction: Speech and language disorders in individuals following an ischemic stroke of the left hemisphere of the brain are becoming increasingly prominent in the field of neurology. More people are experiencing strokes due to cardiovascular diseases, with the most common consequence being damage to brain areas controlling speech functions. These disorders significantly impact patients' lives and their ability to engage in social interactions. Difficulties in speech and language communication hinder patients' daily functioning, posing a significant challenge in their lives.Aim: The objective of this study was to identify the biopsychosocial problems of a patient with speech and language disorders following an ischemic stroke of the left hemisphere of the brain and to develop therapeutic support.Materials and methods: This study was based on the case study research method. The research techniques used in the study included an interview with the patient, analysis of medical documentation, observation, and measurement of basic vital parameters. The research tools utilized were the Scale of Dynamics of Aphasia (SODA), the 15-point Geriatric Depression Scale (GDS-15), the Barthel Scale, and the Norton Scale.Results: The study involved the care of a 77-year-old patient with speech and language disorders that occurred as a result of a stroke in the left hemisphere of the brain. Based on the obtained information, biopsychosocial problems were identified and an appropriate care plan was devised. The care focused primarily on enabling the patient to communicate with her environment and motivating her to continue therapy.Conclusion: The main problems for the patient were of a social nature, including the lack of verbal communication and the limited ability to communicate and express herself. To improve communication, therapeutic methods such as sensory stimulation, gesture building, and visual-motor coordination exercises were applied. The medical staff used simple language, gestures, and drawings to facilitate the patient's communication. Continued therapeutic support for the patient is necessary.