Universal Basic Income in Chosen African Countries: A Comparative Analysis of Pilot Programmes in Kenya, Namibia and Uganda

Bezwarunkowy dochód podstawowy (BDP) jest finansowanym ze środków publicznych świadczeniem pieniężnym regularnie i bezwarunkowo wypłacanym wszystkim obywatelom niezależnie od wszelkich cech czy przynależności. Praca skupia się na analizie trzech programów pilotażowych bezwarunkowego dochodu podstawowego przeprowadzonych w Namibii, Kenii oraz Ugandzie, pod kątem weryfikacji skuteczności tego rodzaju świadczenia w ubogich społeczeństwach. Objaśnia ona istotę BDP, przedstawia argumenty sprzyjające, jak i krytyczne wobec samej koncepcji oraz zestawia ją z rozwiązaniami pokrewnymi, takimi jak negatywny podatek dochodowy, dotacja kapitałowa oraz minimalny dochód gwarantowany. Analizie poddane zostają raporty dotyczące efektów omawianych pilotaży. Wnioski okazują się pozytywne. Świadczenia umożliwiły stymulację lokalnych gospodarek oraz poprawę warunków bytu beneficjentów na wielu płaszczyznach, a przy tym nie doprowadziły do realizacji obaw takich jak wzrost bezrobocia, czy spożycia używek. Ograniczona skala programów nie pozwala jednak na wyciąganie pełnowartościowych wniosków dotyczących bezwarunkowego dochodu podstawowego jako rozwiązania obejmującego swoim zasięgiem organizmy państwowe w całości. W rozdziale badawczym, przedstawiciele organizacji odpowiedzialnych za omawiane programy prezentują swoje spojrzenia na pilotaże, ich efekty, samą ideę bezwarunkowego dochodu podstawowego oraz jej przyszłość. Pomimo w przeważającej mierze pozytywnej weryfikacji, ich predykcje dotyczące perspektyw implementacji BDP na świecie nie są jednoznacznie optymistyczne. Przeszkodą okazują się przede wszystkim wysokie koszty oraz dominujący obecnie pogląd o podażowym charakterze gospodarki, w którym nie mieszczą się rozwiązania w postaci bezpośrednich transferów pieniężnych. Programy pilotażowe organizowane przez prywatne organizacje, kończąc się sukcesem mogą urealnić rozpowszechnienie BDP jako koncepcji wdrażanej przez organy publiczne, co może być uznane za ich największą wartość. W ostatnim rozdziale autor przedstawia własną koncepcję globalnego programu bezwarunkowego dochodu podstawowego, mogącego wyeliminować skrajne ubóstwo w najmniej zamożnych państwach świata. Program ów byłby jednocześnie narzędziem redystrybucji światowego bogactwa.

Universal basic income (UBI) is a publicly funded cash benefit paid regularly and unconditionally to all citizens regardless of any characteristics or affiliations. The thesis focuses on an analysis of three universal basic income pilot programmes conducted in Namibia, Kenya and Uganda, with the intent to verify the effectiveness of this type of benefit in poverty-stricken societies. It explains the essence of UBI, presents arguments both in favour of and critical of the concept and contrasts it with related solutions, such as negative income tax, capital subsidy and guaranteed minimum income. Reports on the effects of the pilots discussed are analysed. The conclusions turn out to be positive. The benefits resulted in a stimulation of local economies and improvement of the living conditions of the beneficiaries on many levels, while not leading to the realization of concerns such as increased unemployment or consumption of drugs and alcohol. However, the limited scale of the programs does not allow to draw full-fledged conclusions about unconditional basic income as a solution that extends to state organizations as a whole. In the research chapter, representatives of the organizations responsible for the programmes in question present their perspectives on the pilots, their effects, the very idea of unconditional basic income and its future. Despite the overwhelmingly positive verification, their predictions about the prospects of UBI implementation in the world are not unequivocally optimistic. The main obstacles turn out to be high costs and the currently dominant view of the supply-side nature of the economy, in which solutions in the form of direct money transfers do not fit. Pilot programmes organized by private organizations, if successful, may make the diffusion of UBI as a concept implemented by public authorities more realistic, which can be considered as their greatest asset. In the last chapter, the author presents his own concept of a global program of unconditional basic income that could eliminate extreme poverty in the world's least wealthy countries. The programme would simultaneously result in the redistribution of world wealth.