"Frankenstein" na scenie: Nick Dear i Danny Boyle adaptują powieść Mary Shelley

Celem niniejszej pracy jest porównanie i analiza „Frankensteina” Mary Shelley i adaptacji teatralnej autorstwa Nicka Deara, a także powstałej na jej podstawie produkcji z 2011 roku w reżyserii Danny’ego Boyle'a w odniesieniu do zmian dokonanych w treści powieści i możliwych przyczyn ich wprowadzenia w adaptowanych wersjach. Drogą tej analizy, sztuka i jej produkcja sceniczna ukazują się jako model praktyki adaptacyjnej określonej przez Lindę Hutcheon jako „reprodukcja bez replikacji”, która obejmuje cel efektywnej adaptacji polegający na odtworzeniu, a nie kopii tekstu źródłowego w nowym kontekście. Następne rozdziały omawiają niektóre z najważniejszych, jak proponuję, zmian wprowadzonych przez Deara i Boyle'a, między innymi gwałt Elżbiety przez Stwora i rozwój więzi między Stworem a staruszkiem de Laceym, i następującym później spaleniu rodziny żywcem przez Stwora. Sugeruję, że dzięki tym modyfikacjom i dodatkom sztuka stara się uwypuklić pojęcia kobiecej seksualności, uprzedmiotowienia kobiet i ludzkiego pożądania, poruszone w powieści jedynie pośrednio, a także powrócić do debaty, zapoczątkowanej już przez Shelley, na temat ludzkiej natury oraz źródeł zła i przemocy, wszystko to na tle XXI wieku.

The aim of this thesis is to compare and analyze Mary Shelley’s Frankenstein and Nick Dear’s play adaptation of the novel, as well as Danny Boyle’s 2011 production of the play with regards to the alterations made to the novel’s content and the possible reasons for them in the adapted versions. Through this analysis, the play and its stage production emerge as a model of an adaptive practice termed by Linda Hutcheon as "repetition without replication," which encapsulates an effective adaptation’s objective to regenerate, rather than replicate, the source text in a new context. The following chapters discuss some of the biggest changes, as I propose, introduced by Dear and Boyle, including the play’s Creature rape on Elizabeth and the development of the bond between the Creature and the old De Lacey, followed by the family being burnt alive by the Creature. With these modifications and additions, I suggest, the play strives to highlight the discussion of female sexuality, objectification of women and human desire, only obliquely raised in the novel, and to return to the debate on human nature and the origins of evil and violence, all against the backdrop of the twenty-first century.