What do Zdzisław Beksiński's pictures want? The cruel theatre of photography

Na poruszane w pracy wątki składa się omówienie dwóch obszarów badawczych: twórczości artystycznej Zdzisława Beksińskiego (głównie fotografii) oraz Teatru Okrucieństwa Antoine'a Artauda (performatywnego i afektywnego aspektu działania na odbiorcę). Teoria przemocy obrazu oparta jest na rozważaniach Susan Sontag, najnowszej ikonologii W. J. T. Mitchella, estetycznym reżimie obrazów Jacques'a Ranciera oraz przedstawieniu negatywnym Theodora Adorna. Temat percepcji dzieła zapośredniczony przez somę stanowi podstawę paralelnej interpretacji teatru i fotografii. Tradycja przedstawień okrutnych i przemocowych (paryski Teatr Grand Guignole oraz wspomniany Teatr Okrucieństwa) tworzy charakterystyczną przestrzeń kontaktu z widzem - stosując określone chwyty artystyczne kreuje tytułowy okrutny teatr fotografii. Prace Beksińskiego analizowane przez pryzmat autobiografii i psychoanalizy tworzą brikolaż, w którym zakodowane zostają kulturowe i wyobrażeniowe artefakty. Finalnie, praca odpowiada na pytanie tytułowe, to jest: czego chcą obrazy Beksińskiego?

The paper includes the two areas: the pieces of art of Zdzislaw Beksinski (especially photography) and Antonin Artaud's Theatre of Cruelty (performative and affective effects on the recipient). The theory that includes the cruelity of picture is based on Susan Sontag's considerations, the newest iconology of W. J. T. Mitchell, the aesthetic regime of Jacques Ranciere and negative representation of Theodore Adorno.The perception itself is mediated by the soma and leads directly to the interpetational parallel based on the theatre and the photography. Reffering to the theatrical tradition of macabric and cruel performances (such as french Theatre Grand Guignol or mentioned before Theatre of Cruelty) the conspect of the space between and within the recipient and the piece of art depends on different artistic actions and creates - included in the title of paper - cruel theatre of photography. The works of art are analyzed by theory of autobiography and psychoanalysys and therefore create the bricolage in which there are encoded cultural and imaginative artifacts. Finally, the paper answers the title question: what do Zdzislaw Beksinski's pictures want?