Pandarus cytuje Owidiusza w pierwszej księdze "Troilusa i Criseydy" Geoffreya Chaucera

Zawarta w poemacie Chaucera "Troilus i Criseyda" opowieść skonstruowana została w konwencji średniowiecznej miłości dworskiej, z pogłębioną introspekcją psychologiczną w wizerunkach głównych bohaterów. Autor obficie czerpie z repertorium antycznych wątków fabularnych, wplatając we własną narrację nawiązania do postaci i epizodów przekazanych przez starożytną tradycję literacką. Swobodnie selekcjonuje wątki i motywy, dostosowując je do własnych założeń i celów, tworzy swego rodzaju syntezę konwencji literackich, w której miłość dworska, osadzona w specyficznie ukształtowanym fabularnym kontekście "homeryckim”, uzupełniona zostaje o elementy rzymskiej koncepcji miłości elegijnej wprowadzone do poematu za pomocą odniesień intertekstualnych. Do tego rodzaju odniesień należy bezpośrednie przywołanie miłosnego listu napisanego przez nimfę Ojnone, które pojawia się w toku narracji księgi I, gdy przyjaciel pragnie zaoferować zakochanemu Troilusowi pomoc i radę w miłosnych cierpieniach. Imię Owidiusza tutaj nie pada, jednak krótkie streszczenie treści owego listu nie pozostawia obeznanemu z poezją rzymską czytelnikowi żadnych wątpliwości, iż chodzi o utwór umieszczony na piątej pozycji w Owidiuszowych "Listach heroin". Artykuł omawia sposób intertekstualnego wykorzystania tego fragmentu w pierwszej księdze poematu Chaucera.