Foreign policy of the Federal Republic of Germany in the years 1945-1963. European policy of the first FRG Chancellor.

Rezultatem przegrania przez Niemcy II wojny światowej była zmiana pozycji tego państwa na arenie międzynarodowej. Z aktywnego gracza państwo niemieckie przeobraziło się w jeńca. Jeszcze w czasie trwania działań wojennych pomiędzy Francją, Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi ujawniły się znaczne rozbieżności w kwestii sposobu traktowania Niemiec. Najważniejsza konferencja trzech mocarstw odbyła się w Poczdamie. Uzgodnienia podjęte na tej konferencji stały się pragenezą późniejszego podziału Niemiec. Mimo iż formalnie ustalono wspólny plan działania wobec pokonanego państwa niemieckiego, to jego realizacja w każdej ze stref okupacyjnych przebiegała w odmienny sposób. Na sytuację ukonstytuowania się podziału Niemiec na dwa państwa wpływ miały także takie czynniki jak: utworzenie na terenie stref zachodnich Bizonii, a następnie Trizonii, objęcie zachodniej części Niemiec postanowieniami planu Marshalla, ugruntowanie się stanu ,,zimnej wojny” czy kryzysy berlińskie. Dnia 14 sierpnia 1949 r., zostały przeprowadzone na terenie Republiki Federalnej Niemiec wybory do Bundestagu, w wyniku których kanclerzem wybrano Konrada Adenauera.Klęska totalna państwa niemieckiego wymusiła konieczność wypracowania nowych mechanizmów prowadzenia niemieckiej polityki zagranicznej. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na politykę zewnętrzną Niemiec Zachodnich w początkowym okresie istnienia tego państwa było uzależnienie od woli mocarstw zachodnich.Zachodnioniemieccy decydenci nie mieli większej możliwości wyboru. Obojętnie jaka by nie była ich wola działań politycznych, byli skazani na decyzję o wejściu na drogę budowy ,,silnych i trwałych” powiązań z Zachodem (niem. Westbindung). Świetnie rozumiał to Konrad Adenauer, który, jako pierwszy kanclerz RFN, z polityki integracji europejskiej i partnerstwa transatlantyckiego uczynił podstawowe filary polityki zagranicznej Niemiec Zachodnich. Jego wizja prowadzenia polityki zagranicznej polegała na przedłożeniu wolności nad jednością. W tworzeniu pokojowych kontaktów z krajami bloku zachodniego kanclerz widział punkt wyjścia do uzyskania przez RFN roli równorzędnego partnera na arenie międzynarodowej, co docelowo miało doprowadzić do stworzenia odpowiednich warunków do zjednoczenia w przyszłości. Konsekwentna polityka europejska Konrada Adenauera doprowadziła do militarnego, gospodarczego i politycznego powiązania RFN z Zachodem. Polityka zagraniczna pierwszego kanclerza RFN była tak skuteczna właśnie ze względu na fakt, iż łączyła realizację interesów RFN z ogólnoeuropejskimi wymaganiami stworzonymi przez panujący po II wojnie światowej klimat polityczny.

The consequence of losing the Second World War by Germany was the change of its position on the international arena. This once influential country became a mere culprit. Even during conducting a campaign, France, Great Britain and the USA had problems with adopting a unified approach to Germany. The most important conference attended by the three powers was held in Potsdam. The agreement reached during the conference became a germ of the Germany partition. Despite formulating a common policy towards the defeated country, its implementation slightly differed in every occupied sector. The following factors had also a considerable influence on the partition of Germany into two separate countries: formation of the Bizone, and subsequently the Trizone, in the western sector, implementation of the Marshall Plan in the west, sustained state of the Cold War as well as the Berlin Crisis. The election to the Bundestag in the Federal Republic of Germany was held on 14 September 1949. As a result, Konrad Adenauer became the new Chancellor. The crushing defeat of Germany enforced the necessity to develop new mechanisms for pursuing German foreign policy. In the early stage of its existence, the most significant factor influencing the external affairs of West Germany was the dependence upon the will of Western powers. Policymakers in West Germany did not have much of a choice. Regardless of their political aspirations, they were forced to develop a ,,strong and lasting” relationship with the West (Westbindung). Konrad Adenauer had a clear understanding of this. The first FRG Chancellor based on the policy of European integration and the transatlantic partnership as the foundation of the foreign policy of West Germany. His vision of foreign policy was established on the importance of freedom over unity. Establishing diplomatic relations with the countries of the western sector was perceived by the Chancellor as a method for achieving the status of an equal partner on the international arena. The aim of this approach was to create favourable conditions allowing for the future reunion. Konrad Adenauer’s consistent European policy led to the military, economy and political linkage between FRG and the West. Foreign policy of the first Chancellor was so effective because of the connection between FRG interests and the general European standards established by the post war political climate.