Amerykański antybohater: Analiza postaci Richarda Papena w Tajemnej historii Donny Tartt (1992)

Niniejsza praca analizuje postać Richarda Papena, protagonisty Tajemnej historii (1992) autorstwa Donny Tartt, jako postmodernistycznego antybohatera, argumentując, że jego emocjonalny dystans, bierność i moralna niejednoznaczność odzwierciedlają sposób, w jaki antybohaterowie są przedstawiani w literaturze amerykańskiej. Po zdefiniowaniu pojęć bohatera, antybohatera i złoczyńcy w oparciu o klasycznych i współczesnych krytyków, praca śledzi ewolucję amerykańskiego antybohatera od sentymentalizmu i romantyzmu, przez realizm, aż po modernizm. Poprzez szczegółową analizę „chorobliwej tęsknoty za malowniczością” Richarda, jego ambicji oraz biernego współudziału w dwóch morderstwach, praca ukazuje jego estetyczną obsesję i postmodernistyczne oderwanie od rzeczywistości. Ostatecznie dochodzi do wniosku, że milczenie i bezczynność Richarda Papena odzwierciedlają współczesną fragmentację społeczną, a postmodernistyczny antybohater nie dąży już do odkupienia, lecz funkcjonuje jako lustro dla kulturowych niepokojów.

This thesis analyzes Richard Papen, the protagonist of Donna Tartt’s The Secret History (1992), as a postmodern antihero, arguing that his emotional detachment, passivity, and moral ambiguity reflect how antiheroes are portrayed in American literature. After defining hero, antihero, and villain with reference to classical and modern critics, it traces the evolution of the American antihero from sentimentalism and romanticism through realism to modernism. Through close reading of Richard’s “morbid longing for the picturesque,” his ambition and passive complicity in two murders, the study demonstrates his aesthetic obsession and postmodern detachment. Ultimately, the thesis concludes that Richard Papen’s silence and inaction reflect contemporary social fragmentation, showing that the postmodern antihero no longer seeks redemption or punishment but exists as a mirror for cultural anxieties.