W jaki sposób percepcja czasu jest ucieleśniona?

Głównym celem niniejszej pracy jest wykazanie, iż najbardziej adekwatnym sposobem ujmowania ucieleśnionej percepcji czasu jest założenie o istnieniu reprezentacji cielesnych. Wraz z aktywacją sensomotorycznych stanów cielesnych konstytuują one temporalny aspekt doświadczenia, umożliwiając zaistnienie dwukierunkowej interakcji ze środowiskiem. Jako uzasadnienie przywołane są badania empiryczne z zakresu percepcji czasu i świadomości interoceptywnej jako czynnika oddziaływującego na oszacowania temporalne oraz model wewnętrznego zegara (Wearden, 2016) i anatomicznej organizacji progresywnej integracji w korze wyspy (Craig, 2008). Analiza ta prowadzi do konkluzji, iż współoddziaływanie schematu ciała i stanów cielesnych, wraz ze wzajemnym wpływem bodźców zewnętrznych, stanowi najpełniejsze ujęcie ucieleśnionej percepcji czasu.

The main purpose of this thesis is to establish that the most adequate option of understanding the embodied time perception is the assumption of the body representations existence. With the activation of the sensorimotor bodily states, they constitute the temporal aspect of the experience, enabling the bidirectional interaction with the environment. The thesis draws on the empirical studies from time perception and interoceptive awareness as a factor contributing to the temporal assessments as well as the internal clock model (Wearden, 2016) and anatomical organisation of the progressive integration in insular cortex model (Craig, 2008). This analysis leads to the conclusion that concomittance of the body schema and bodily states as well as the mutual influence of the external stimuli provide the most comprehensive depiction of the embodied time perception.