LITERATURA JAKO FORMA AUTOTERAPII NA PRZYKŁADZIE ZATAŃCZ ZE MNĄ OSTATNI WALC ZELDY FITZGERALD I CZUŁA JEST NOC FRANCISA SCOTTA FITZGERALDA

Literatura pełni różne funkcje, zarówno w stosunku do jej czytelników, jak i twórców - między innymi może mieć działanie terapeutyczne. Pośród wielu analiz opisujących terapeutyczną funkcję literatury niewiele jest badań skupiających się na „profesjonalnych” pisarzach. Czy to możliwe, że oni również piszą w celach terapeutycznych? Praca ta bada tę funkcję literatury na przykładzie powieści Zatańcz ze mną ostatni walc Zeldy Fitzgerald i Czuła jest noc Francisa Scotta Fitzgeralda i analizuje ją w kontekście wątków autobiograficznych zawartych w powieściach, w tym choroby psychicznej Zeldy i burzliwego związku Fitzgeraldów.

Literature performs various functions, both in relation to readers and its authors. One of them could be autotherapy. Though there have been done a number of researches investigating healing qualities of writing, it is difficult to find ones that would focus on healing qualities of writing in the case of “professional” writers. Is it possible that “professional” writers find writing therapeutic? This paper examines possible therapeutic effects of writing based on the examples of Zelda Fitzgerald's Save Me the Waltz and Francis Scott Fitzgerald's Tender is the Night, taking into account autobiography threads included in the novels, particularly Zelda Fitzgerald's mental illness and the Fitzgeralds’ turbulent relationship.