The interaction between 1,2-dipalmitoyl-phosphatidylcholine and the phenylpiperazine derivative of phenytoin, at the water/ air interface.

Filmy Langmuira, stanowiące podstawowy model błon biologicznych, są często używane w badaniach odziaływań układów lipid-białko czy lipid-lipid. Monowarstwy Langmuira wykorzystywane są również w badaniach prowadzonych na potencjalnych lekach, dlatego przykuwają uwagę coraz liczniejszej grupy naukowców. Celem niniejszej pracy było zbadanie oddziaływań pomiędzy 1,2-dipalmitoilo-fosfatydylocholiną (DPPC), a fenylopiperazynową pochodną fenytoiny (GG-5) na granicy faz woda/powietrze. Charakterystyka utworzonej monowarstwy została oparta o analizę otrzymanych izoterm π-A, czyli zależności między ciśnieniem powierzchniowym, a powierzchnią przypadającą na cząsteczkę. Pierwszy etap obliczeń obejmował wyliczenie ciśnienia załamania monowarstwy πcoll, powierzchni granicznej Alim oraz maksymalnego współczynnika ściśliwości Cs_max^(-1). Następnym etapem obliczeń było wyliczenie zmiany nadmiarowej entalpii swobodnej mieszania dla monowarstw mieszanych.

Langmuir monolayers represent a basic model of biological membranes. They are often used in the study of the interactions between lipid and protein or lipid and lipid. Langmuir monolayers are also used in studies on potential drugs, and thus they attract attention of a growing number of scientists. The aim of this study was to investigate the interaction between 1,2-dipalmitoyl-phosphatidylcholine (DPPC) and the phenylpiperazine derivative of phenytoin (GG-5), at the water / air interface. The characteristics of monolayers were based on the analysis of the π-A isotherms, that is the relationship between the surface pressure and the area per one molecule. The first stage of the calculations included: the monolayer collapse pressure πcoll, the limiting area Alim and the maximum surface compressibility modulus 〖Cs〗_max^(-1).The next step was to calculate the excess free energy of mixing.