The evaluation of influence of repeated administration of zinc hydroaspartate on anti-inflammatory activity of ketoprofen.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są powszechnie stosowane jako środki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Pomimo ich dostępności nie są one pozbawione działań niepożadanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. Cynk jest jednym z najważniejszych mikroelementów w ludzkim organizmie. Wpływa na funkcje wielu układów i narządów. Już niewielki niedobór tego pierwiastka skutkuje zaburzeniami m. in. Układu pokarmowego czy immunologicznego. Doświadczalnie wykazano korzystny wpływ cynku na przebieg procesu zapalnego. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu wielokrotnego podania wodoroasparaginianu cynku na aktywność przeciwzapalna i przeciwbólową ketoprofenu oraz jego wpływu na błonę śluzową zołądka. Badania przeprowadzono na szczurach, samcach rasy Wistar. Eksperyment trwał 14 dni. Przez ten czas szczury otrzymywały wodoroasparaginian: ip rozpuszczony w wodzie, po ropuszczony w wodzie oraz po rozpuszczony w 0.5% roztworze metylocelulozy. W 14 dniu podawano po ketoprofen. Do oznaczania aktywności przeciwzapalnej wykorzystano metodę 4-krotnego pomiaru obrzęku po wstrzyknięciu karagenu (przed wstrzyknięciem, po 1,2 i 3 godzinie od podania). Aktywność przeciwbólową mierzono przy uzyciu analgezymetru w trzeciej godzinie od iniekcji. Otrzymano następujące wyniki. Wykazano statystycznie istotne różnice w aktywności przeciwobrzękowej ketoprofenu zależnie od sposobu podania wodoroasparaginianu cynku. Wodoroasparaginian rozpuszczony w wodzie i podawany po nasilał aktywność przeciwobrzękową ketoprofenu, natomiast wodoroasparaginian rozpuszczony roztworze metylocelulozy osłabiał działanie leku. Nie zaobserwowano natomiast dawkozależności ketoprofenu. Najlepsze wyniki uzyskano dla dawki 10mg/kg m.c. Zauważono, że ketoprofen wykazywał nasilniejszą aktywność przeciwobrzękową w 2 godzinie od podania. Przeprowadzone badania nie pozwalają jednoznacznie określić gastroprotekcyjnego działania wodoroasparaginianu cynku. Zależnie od drogi podania i rozpuszczalnika uzyskano różny wpływ na błonę śluzową żołądka.

Nonsteroidal anti-inflammatory drugs are commonly used as analgesics and antipyretic drugs. Despite their availability they are not devoid of side effects, especially from the digestive system. Zinc is one of the most important microelements in human body. It influences on functions of many systems and organs. Even small deficiency of this element results in disturbances of various systems i.a. the digestive or immunological system. It was investigated its beneficial effect on the inflammatory process. The aim of this study was to evaluate the influence of multiple administration of zinc hydroaspartate on anti-inflammatory and analgesic activity of ketoprofen and its impact on gastric mucosa. Tests were carried out on rats, male Wistar. The study lasted 14 days. During this time rats were recived zinc hydroaspartate in three ways: ip dissolved in water, po dissolved in water and po dissolved in 0,5% methylcellulose solution. To determine anti-inflammatory activity of ketoprofen was used a method consisting of 4-measurement of paw edema after carragen injection (before injectione, in 1st, 2nd, and 3rd hour after injection). The analgesic activity was measured by using analgesymetr in 3rd hour after injection. The following results were obtained. It was shown statistically significant in antiedematous activity of ketoprofen according to the way of administration of zinc hydroaspartate. Zinc hydroaspartate dissolved in water and given per os increased antiedematous activity of ketoprofen, while zinc hydroaspartate given in methylcellulose solution decreased drug activity. The dose-dependence of ketoprofen wasn’t observed. The best results were obtained for the ketoprofen used in dose of 10 mg/kg b.w. It was observed that ketoprofen had the supreme antiedematous activity in 2nd hour after administration. Conducted studies do not give the unequivocal answer about gastroprotective activity of zinc hydroaspartate. Its influence on gastric mucosa is dependent on the way of administration and the type of solvent.