ROLLING STONE'S “THE 500 GREATEST ALBUMS OF ALL TIME” LIST: THE PITFALLS OF ROCKISM AND POPTIMISM

Celem pracy jest przeanalizowanie trzech wydań listy „The 500 Greatest Albums of All Time” magazynu „Rolling Stone” pod względem zmian zachodzących w dziedzinie dziennikarstwa muzycznego. Powołując się na historię odbioru podgatunków muzyki rockowej, takich jak heavy metal czy hair metal, prześledzone zostaną sposoby, w jakie prasa faworyzowała klasyczną odmianę rocka, popularyzując przy tym elementy retoryki rockistowskiej. Ukazane zostaną również początki rozwoju dyskursu nazywanego obecnie poptymizmem, rozpatrującego gatunki muzyczne takie jak pop, R&B i hip-hop jako warte równego zainteresowania krytyków muzycznych. W pierwszej części pracy przybliżone zostaną funkcjonujące obecnie modele kanonizacji muzyki rozrywkowej, których wpływ prześledzić można na podstawie działalności „Rolling Stone”. Biorąc pod uwagę bezpośrednie powiązanie kategorii rasy oraz płci z dyskursem poptymistycznym, istotną podstawą umożliwiającą prześledzenie zmian będą badania ilościowe, mające na celu ukazanie zmian w liczbie albumów reprezentujących konkretny gatunek, grupę etniczną bądź płeć. Druga połowa tekstu poświęcona zostanie kwestiom opresyjności wiążącej się z oboma rodzajami dyskursu, zwracając uwagę na negatywne skutki nadmiernej faworyzacji klasycznego rocka oraz mainstreamowego popu. Opisane zostaną również czynniki, które doprowadziły do upadku paradygmatu rockistowskiego w celu odnalezienia ich poptymistycznych odpowiedników. Śledząc zmiany wprowadzone w najnowszej edycji listy „Rolling Stone”, zweryfikuję czy wszelkie obawy związane z dominacją mainstreamowych gatunków muzycznych znajdują swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości.

The aim of this paper is to analyze three editions of Rolling Stone's The 500 Greatest Albums of All Time list taking into account the changes happening within the field of music journalism. Ways that the press have been favorizing the classic form of rock music, which led to elements of rockist criticism rising in popularity, will be examined citing the history of how certain subgenres, such as heavy metal and hair metal, have historically been received. Beginnings of a discourse currently known as „poptimism”, which considers genres such as pop, R&B and hip hop as equally worth of critical interest, will be presented. In the first chapter of this paper the currently functioning models of popular music canonisation, which influences can be observed based on Rolling Stone's articles, will be disclosed. Considering the direct corelation of categories such as race and gender with the poptimist discourse, an important basis enabling the observation of shifts will be a quantitative analysis, which will help to showcase the changes in a number of albums representing a certain genre, ethnic group or gender. The second half of the paper will be dedicated to the themes of opression prevalent within both sides of the discourse, taking into account the negative consequences of a disproportionate favorization of classic rock and mainstream pop. Described within the text will also be aspects which factored into the downfall or the rockist paradigm, which may help finding their poptimist counterparts. Studying the changes made within the newest edition of Rolling Stone's list, this paper will verify whether the various worries related to a dominance of the mainstream genres will find their basis in reality.