Pojęcie złej wiary i jego rola w europejskim prawie znaków towarowych w świetle bieżącego orzecznictwa UE

Zarówno rozporządzenie w sprawie znaków towarowych, jak i dyrektywa w sprawie znaków towarowych zawierają przepisy zakazujące rejestracji znaków towarowych w złej wierze. Jednak żaden z tych instrumentów nie definiuje pojęcia złej wiary w sposób normatywny. Z tego powodu istotną rolę w próbie zdefiniowania problemu złej wiary oraz jego roli w europejskim prawie znaków towarowych odgrywa jego wykładnia sądowa. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy rozdział pracy stanowi ogólne wprowadzenie do problematyki złej wiary w europejskim prawie znaków towarowych. Drugi rozdział koncentruje się na relacji między złą wiarą a wymogiem używania znaku towarowego w prawie europejskim. Rozdział ten wprowadza pojęcie oraz wymóg używania znaku poprzez odniesienie do międzynarodowego prawa znaków towarowych oraz doświadczeń ze Stanów Zjednoczonych. Następnie krytycznie przeanalizowano europejskie podejście do tego wymogu, wraz z konsekwencjami tego podejścia dla funkcjonowania unijnego rejestru znaków towarowych. Ponadto przeanalizowano najnowsze orzecznictwo EUIPO i Sądu UE dotyczące problemu ponownego zgłaszania znaków towarowych (re-filing). Praktyka ta pozwala właścicielom znaków towarowych na obejście wymogu rzeczywistego używania, co stanowi złą wiarę. Ostatni rozdział pracy dotyczy możliwości zastosowania zakazu złej wiary w walce z praktyką zgłaszania nadmiernie szerokich znaków towarowych bez zamiaru ich używania. Po ogólnym przedstawieniu problemów związanych z szerokimi specyfikacjami, w rozdziale rozważono podejście sądów do problemu jasności i precyzyjności wykazów towarów i usług na podstawie wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-307/10 IP Translator i C-371/18 Skykick.

Both the Trade Mark Regulation and the Trade Mark Directive contain provisions prohibiting trademark registrations obtained in bad faith. Still, neither of the documents defines the concept normatively. Therefore, the judicial interpretation of the problem plays an essential role in interpreting the concept of bad faith and its role in European trademark law. The thesis is divided into three chapters. The first provides a general introduction to the issue of bad faith in European trademark law. The second chapter of the thesis focuses on the relationship between bad faith and the requirement of trademark use in European law. The chapter introduces the principle by reference to international trademark law and experiences from the United States. Later, the European approach and its consequences for the functioning of the European Union register are critically analysed. Furthermore, the EUIPO and the General Court's recent case law on the problem of trademark re-filings is examined. The practice allows trademark owners to circumvent the genuine use requirement, which constitutes bad faith. The last chapter of the thesis concerns the bad faith doctrine's applicability in combating overly broad trademark specifications claimed without an intention to use the mark. After a general introduction of the problems associated with broad specifications, the chapter considers the judicial approach towards the problem of clarity and precision of trademark specifications based on the C‑307/10 IP Translator and C-371/18 Skykick judgments of the Court of Justice of the European Union.