Artificial Ruins in European Landscape Gardens from the 18th to the 21st Century

Praca magisterska pod tytułem Sztuczne ruiny w europejskich ogrodach krajobrazowych od XVIII do XXI wieku stanowi zarys problemu umieszczania fragmentów budowli w ogrodach. Dotychczas niewystarczająco poruszony temat na gruncie polskiej nauki. Sztuka ogrodowa w XVIII wieku doprowadziła do wyzwolenia natury z form geometrycznych, na rzecz swobodnych kształtów. Przyczyn takich zamian dopatrywać się można nie tylko na gruncie estetycznym, ale i również zmian dokonujących się w filozofii, polityce, gospodarce krajów europejskich. Nadrzędną wartość w ogrodach krajobrazowych przyznano przyrodzie w jej „dzikiej niezaplanowanej" formie, ale to dokonywało się za pomocą określonych zasad rozmieszczenia roślinności. Ponadto, aby oddać w ogrodach ówcześnie panujący w sztuce nastrój malowniczości i melancholijności, wykorzystano elementy architektury. Takimi obiektami były właśnie sztuczne ruiny, których idea wyrosła z obrazów przedstawiających ruiny świata antycznego w otoczeniu przyrody. Ich rola była nieodzowna w sztuce ogrodowej XVIII wieku, na trwale zespoliły się z nią i bez niej nie miały możliwości zaistnienia. Patrząc z dzisiejszej perspektywy widzimy, jak zmieniło się postrzeganie i wartość sztucznych ruin w ogrodach. Niegdyś obowiązkowy element ogrodów nadający mu określony program estetycznych oraz duchowo-poznawczy. Następnie w XX wieku zapomniany, bezwartościowy element, a dziś problem konserwatorski jak, również w dziedzinie nazewnictwa tych obiektów.

The master's thesis entitled Artificial Ruins in European Landscape Gardens from the 18th to the 21st Century outlines the problem of placing building fragments in gardens. So far, the topic has been insufficiently addressed in Polish science. Garden art in the 18th century led to the liberation of nature from geometric forms in favour of free shapes. The reasons for such a change can be found not only in aesthetics, but also in the changes taking place in philosophy, politics and the economy of European countries. The overriding value in landscape gardens was given to nature in its "wild unplanned" form, but this was done with the help of specific rules for the arrangement of vegetation. In addition, architectural elements were used to reflect the picturesque and melancholic mood of the time in the gardens. Artificial ruins were just such objects, the idea of which grew out of paintings depicting the ruins of the ancient world in a natural setting. Their role was indispensable in the garden art of the 18th century, they were permanently fused with it and would not have been possible without it. Looking from today's perspective, we can see how the perception and value of artificial ruins in gardens has changed. Once an obligatory element of gardens giving it a certain aesthetic and spiritual-cognitive agenda. Then in the 20th century a forgotten, worthless element, and today a conservation problem as, also in the field of naming these objects.