"Foreign Policy of the Duchy of Oświęcim in the Middle Ages"

Praca skupia się na polityce zewnętrznej Księstwa Oświęcimskiego w XIII i XIV w. Czyli w czasie, kiedy między Polską a Czechami toczyła się rywalizacja o rządy nad jego obszarem. Ponadto celem pracy było ukazanie, jak znaczącą rolę pełnił ten ośrodek w ówczesnej Europie Środkowej.Rozdział I obejmuje okres od X w. do końca XIII w. Opisuje dzieje księstwa przed XIII w. szczególnie lata rozbicia dzielnicowego, podczas którego Oświęcim był częścią dzielnicy senioralnej, oraz lata 1179-1290 kiedy księstwo było związane ze Śląskiem. W roku 1290 miał miejsce bardzo istotny moment wyodrębnienia Księstwa Cieszyńsko-Oświęcimskiego.Rozdział II w pierwszej części przedstawia lata 1301 – 1315, kiedy ostatecznie rozstrzygała się kwestia, czy oraz pod czyja władzą zostanie zjednoczona Polska. Kolejna część opisuje bardzo ważny moment wyodrębnienia się w 1315 r. odrębnego Księstwa Oświęcimskiego, które wprawdzie posiadało dosyć dużą niezależność, ale stanowiło część jednoczącego się pod władzą Władysława II Łokietka państwa polskiego. Ostatni podrozdział zamyka się w granicach 1327 – 1400 i przedstawia zhołdowanie księstw śląskich przez króla czeskiego Jana Luksemburskiego oraz znamienne następstwa tego wydarzenia. Rozdział III w pierwszym podrozdziale przedstawia okres lat 1401 – 1445, kiedy Śląsk wraz z Oświęcimiem stanowił część słabnących z powodu wojen husyckich Czech. Wówczas toczyła się o te tereny ostra rywalizacja pomiędzy Polską a Czechami. W 1445 r. miał miejsce podział Księstwa Oświęcimskiego na Oświęcim, Toszek i Zator. W takiej strukturze dzielnica ta funkcjonowała do 1457 r., kiedy miała miejsce ugoda w Gliwicach, na mocy której tereny dawnego Księstwa Oświęcimskiego zostały przyłączone do Polski. Ostatecznie miało to miejsce w 1462 r., a władcą, za którego rządów ostatecznie to się dokonało, był Kazimierz IV Jagiellończyk, zgodnie z postanowieniami zjazdu, który odbył się w Głogowie.

Work focuses on the foregin policy of the Duchy of Oświęcim in the thirteenth and fourteenth century - at the time when Poland and the Czech Republic were competed for supremacy in this area. Moreover, the aim of the study was to show how important a role the Duchy served in the center of Central Europe.Chapter I covers the period from the tenth century to the end of the thirteenth century, describes the history of the duchy before the thirteenth century, especially the period of feudal disintegration, in which Oświęcim was part of the seniority district, and the years 1179-1290 when the Duchy was associated with Silesia. Year 1290 had been a very important due to separation of the Duchy of Cieszyn-Oświęcim.Chapter II in the first part represents the years 1301 - 1315, when the question of whether, and under whose authority will be united Poland was resolved. The next section describes a very important moment in the separation of the Duchy of Oświęcim. The Duchy had a high degree of independence, but it was part of Polish state. The last section closes within 1327 - 1400 and shows homage of Silesian principalities by Czech king John of Luxembourg and the significant implications of this event.Chapter III in the first section defines the period of years 1401 - 1445 when the Silesia along with Oświęcim were part of the weakening states of Bohemia. This states were areas of fierce rivalry between the Poland and the Czech Republic. In 1445 the split of the Duchy of Oświęcim in Oświęcim, Toszek and Zator. In this structure, this district operated until 1457, when it was incorporated into Poland by agreement in Gliwice. Formal incorporation take place in 1462