Films by the Sekielski brothers as a modern form of breaking taboos. An analysis based on the films "Tell no one" and "Playing hide and seek"

Praca przedstawia analizę filmów "Tylko nie mów nikomu" oraz "Zabawa w chowanego" pod kątem przełamania tabu dotyczącego pedofilii w Kościele. Praca składa się z czterech rozdziałów: trzech teoretycznych i jednego badawczego. W części teoretycznej omówione zostały zagadnienia społeczeństwa obywatelskiego w dobie Internetu, kształtowania się opinii publicznej oraz crowdfundingu jako formy finansowania społecznościowego. Skupiono się także na omówieniu zmian jakie zaszły na rynku mediów wraz ze rozwojem technologicznym oraz wzrostem świadomości społecznej. Opisano pojęcie dziennikarstwa obywatelskiego oraz pojęcie autorytetu w dziennikarstwie. Następnie skoncentrowano się na pojęciu tabu i jego powiązaniu z tematyką filmów. Omówiono zagadnienie pedofilii w Kościele oraz scharakteryzowano relacje między Kościołem i mediami oraz Kościołem i państwem. W części badawczej wykorzystano metodę badań ankietowanych. Badania podzielono na dwa etapy. Pierwszy odbył się przed publikacją filmu „Zabawa w chowanego”, a drugi po publikacji. W każdym etapie przeprowadzone zostały dwa badania ankietowe z wykorzystaniem tego samego kwestionariusza, jedno skierowane do ogółu społeczeństwa, a drugie do katechetów. Miało to na celu zbadać, czy powiązanie zawodowe z Kościołem ma wpływ na postrzeganie filmów. Głównym celem pracy było omówienie jak współczesne narzędzia dziennikarskie pomogły w powstaniu, dystrybucji i promocji filmów „Tylko nie mów nikomu” oraz „Zabawa w chowanego” Tomasza i Marka Sekielskich oraz wskazanie jak ich publikacja wpłynęła na postrzeganie tematu tabu jakim jest pedofilia wśród duchownych przez społeczeństwo. Rozważania teoretyczne oraz badania pozwoliły uznać słuszność hipotezy, która brzmi: Filmy Tomasza i Marka Sekielskiego pt. „Tylko nie mów nikomu” oraz „Zabawa w chowanego” przełamały społeczne tabu dotyczące pedofilii w Kościele.

The thesis presents an analysis of the films "Tell no one" and "Playing hide and seek" in terms of breaking the taboo on paedophilia in the Church. The thesis consists of four chapters: three theoretical and one research chapter. The theoretical part discusses the issues of civil society in the era of the Internet, the formation of public opinion and crowdfunding as a form of social funding. It also focuses on discussing changes that have taken place in the media market along with technological development and increasing social awareness. The concept of citizen journalism and the notion of authority in journalism were described. Then the focus was on the notion of taboo and its connection with the subject of films. The issue of paedophilia in the Church was discussed and the relations between the Church and the media as well as the Church and the state were characterised. In the research part, the survey method was used. The research was divided into two stages. The first took place before the publication of the film "Playing hide and seek" and the second after the publication. In each stage, two surveys were conducted using the same questionnaire, one aimed at the general public and the other at catechists. This was to explore whether professional affiliation with the Church influenced perceptions of the films. The main purpose of the paper was to discuss how modern journalistic tools helped in the making, distribution and promotion of the films "Tell no one" and "Playing hide and seek" by Tomasz and Marek Sekielski, and to indicate how their publication influenced society's perception of the taboo subject of paedophilia among the clergy. Theoretical considerations and research allowed us to accept the validity of the hypothesis, which reads as follows: Tomasz and Marek Sekielski's films "Tell no one” and "Playing hide and seek" broke the social taboo concerning paedophilia in the Church.