Deep Brain Stimulation in Parkinson's Disease

Choroba Parkinsona to druga najczęstsza choroba neurodegeneracyjna na świecie. Podstawową przyczyną na poziomie molekularnym jest utrata neuronów w istocie czarnej, co powoduje niedobór dopaminy w prążkowiu. Agregacja α-synukleiny, tworzącej ciała Lewy’ego jest najbardziej charakterystyczną cechą neuropatologiczną tej choroby. Choroba Parkinsona głównie kojarzona jest z zaburzeniami ruchowymi, jednak nie należy zapominać o wielu objawach niemotorycznych, które zmniejszają jakość życia chorych. Patogeneza molekularna obejmuje wiele szlaków i mechanizmów: proteostazę α-synukleiny, funkcję mitochondriów, stres oksydacyjny, transport aksonalny i neurozapalenie. Z uwagi na wieloczynnikowy charakter choroby nie można wyraźnie stwierdzić, który z czynników jest najistotniejszy, jednakże można wskazać czynniki ryzyka, tym samym zwiększając świadomość ludzi, co może przyczynić się do choroby, a co ma działanie neuroprotekcyjne. Wśród czynników ryzyka obecne są: pestycydy, wiek, płeć oraz geny. Istnieją terapie poprawiające komfort życia pacjentów, jednakże stają się one mniej efektywne wraz ze starzeniem i nie hamują postępu choroby. Należy zwrócić uwagę na coraz nowsze propozycje terapii, m.in na głęboką stymulację mózgu, która wnosi do tematu leczenia choroby Parkinsona nową perspektywę. Metoda głębokiej stymulacji mózgu jest rekomendowana przez wszystkie neurologiczne towarzystwa naukowe do leczenia zaawansowanej formy choroby. Obecnie metoda głębokiej stymulacji jest uznawana za najlepszą metodę w zmniejszeniu objawów motorycznych, a także poprawy jakości życia pacjentów. Jest ona stale ulepszana, zmniejszane są jej możliwe skutki uboczne, a jednym z jej największych atutów jest możliwość modulowania częstotliwości, a w razie potrzeby implantacji kolejnej elektrody lub też jej usunięcia.

Parkinson's disease is the second most common neurodegenerative disease in the world. The primary cause at the molecular level is loss of neurons in the substantia nigra, which causes dopamine deficiency in the striatum. Aggregation of -synuclein, which forms Lewy bodies, is the most characteristic neuropathological hallmark of this disease. Parkinson's disease is associated mainly with movement disorders, but one should not forget the many non-motor symptoms that reduce the quality of life of patients. The molecular pathogenesis involves multiple pathways and mechanisms: α-synuclein proteostasis, mitochondrial function, oxidative stress, axonal transport, and neuroinflammation. Due to the multifactorial nature of the disease, it is not possible to clearly state which factor is the most important, however, risk factors can be identified, thereby increasing people's awareness of what may contribute to the disease and what has neuroprotective effects. Among the risk factors there are: pesticides, age, gender and genes. There are therapies that improve patient comfort, however, they become less effective with aging and do not slow progression of the disease. Newer and newer therapies have been proposed, including deep brain stimulation, which brings a new perspective to the treatment of Parkinson's disease. Deep brain stimulation is recommended by all neurological scientific societies for the treatment of advanced forms of the disease. Currently, deep brain stimulation is considered to be the best method for reducing motor symptoms, as well as improving patients' quality of life. It is constantly being improved, its possible side effects are being reduced, and one of its greatest advantages is the possibility of modulating the frequency and, if necessary, implanting another electrode or removing it.