Role of electroencephalography in diagnostics of epilepsy - case study

Wstęp: Padaczka jest jedną z najczęściej występujących chorób neurologicznych. Na świecie zmaga się z nią około 50 milionów osób o różnym wieku, płci, stanie psychicznym, fizycznym i społecznym. Najczęstszą jej przyczyną są urazy głowy, okołoporodowe lub późniejsze, będące zazwyczaj skutkiem wypadku komunikacyjnego. Zdarza się też, że napady powodowane są przez choroby, począwszy od wrodzonych zaburzeń genetycznych na nowotworach skończywszy. Najpowszechniejszą jej odmianą jest padaczka skroniowa, składająca się na 60% wszystkich przypadków tej choroby. Podstawowa metoda diagnostyki zaburzeń epileptycznych to elektroencefalografia, polegająca na badaniu aktywności bioelektrycznej kory mózgowej za pomocą elektrod umieszczonych na skórze głowy pacjenta. Jest ona stosowana powszechnie, ze względu na brak skutków ubocznych, takich jak ból, stres czy narażenie pacjenta na potencjalnie szkodliwe czynniki (np. promieniowanie rentgenowskie wykorzystywane w tomografii).Cele: Praca ta ma na celu przedstawienie roli elektroencefalografii w diagnostyce padaczki na podstawie odosobnionego przypadku mężczyzny zmagającego się z tą chorobą od 25 lat.Materiały i metody: Przedstawiono tu przypadek 46-letniego mężczyzny, u którego w młodym wieku zdiagnozowano padaczkę skroniową. Metodę badawczą stanowił opis przypadku. Pracę sporządzono w oparciu o aktualne wydania podręczników, publikacje naukowe z ostatnich 10 lat oraz dokumentację medyczną wzbogaconą wywiadem z chorym i jego rodziną. Użyteczna okazała się też wiedza zdobyta podczas zajęć teoretycznych i praktycznych odbytych w ramach studiów.Wnioski: Badanie EEG pozostaje pierwszym z wyboru pod kątem diagnostyki epilepsji, ze względu na status tego badania jako jedyne pokazujące aktywność bioelektryczną mózgu. Jego wczesne zastosowanie pozwala na wykrycie początkowych objawów, a co za tym idzie, szybszą diagnozę i wdrożenie leczenia pozwalającego na poprawę jakości życia osób dotkniętych tą chorobą.

Introduction: Epilepsy is one of the most commonly occurring neurological diseases. Across the world, around 50 million people of differing age, sex, psychological, mental and social state deals with it. The most prominent cause of said disease is head traumas, perinatal or later, usually the results of traffic accidents. It is quite common that seizures are brought about by other diseases, ranging from inborn genetic disorders to tumors. The most common variation is temporal epilepsy, which includes 60% of all epilepsy cases. Primary method in diagnosing epilepsy is electroencephalography, which relies on measuring bioelectrical signals of the cerebral cortex via electrodes placed upon the skin of the patient’s head. It is wildly used due to its lack of side effects, such as pain, stress or exposure to potentially harmful factors (e.g. roentgen radiation used in tomography).Aims: This thesis aims to show a role of electroencephalography in diagnosing epilepsy using a separated case of a man dealing with said illness for the past 25 years.Materials and methods: This thesis presents a case of a 46-year-old male, who has been diagnosed with temporal epilepsy in a young age. Used research method was a case study. Thesis was written based on up-to-date textbooks, scientific articles from the past 10 years and medical documentation enriched by an interview with the patient and his family. Knowledge obtained during theoretical and practical classes of the studies also proved useful.Conclusions: EEG remains as the first choice in diagnosing epilepsy, due to its status as the only procedure able to show bioelectric activity of the brain. Its early application allows detection of initial symptoms, which leads to sooner diagnosis and implementation of treatment that results in the improvement of the quality of life of the people affected by this disease.