Obrażenia czaszkowo : mózgowe w praktyce wyjazdowych Zespołów Ratownictwa Medycznego

Wprowadzenie: Urazy głowy towarzyszyły człowiekowi od zawsze. Urazy czaszkowo – mózgowe są jednymi z najczęściej spotykanych, często też prowadzić mogą do bezpośredniego zagrożenia życia. Cel pracy: Analiza retrospektywna wyjazdowości Zespołów Ratownictwa Medycznego pod kątem : płci i wiek pacjentów, pory dnia i roku obarczonych największą częstością tego typu urazów, przyczyny urazu , rodzaj zadysponowanego zespołu („S” lub „P”), czasu dotarcia na miejsce zdarzenia oraz dalszego postępowania z pacjentem na miejscu zdarzenia.. Materiał i metoda: Analizie poddano karty wyjazdowe pogotowia ratunkowego zabezpieczającego medycznie powiat otwocki w okresie 1.01-31.12 2009 roku. Spośród 6937 interwencji medycznych jakie wykonano w tym okresie, wyodrębniono grupę 502 chorych, którzy doznali urazu mózgowo-czaszkowego. Grupa ta stała się podstawą dalszej analizy. Wyniki i wnioski: W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że urazy mózgowo-czaszkowe dotyczą głównie mężczyzn w wie-ku 50-59 lat oraz w wieku 20-29 lat. Częstość urazów czaszkowo-mózgowych znamiennie statystycznie częściej kumuluje się w miesiącach letnich ( przede wszystkim w sierpniu i czerwcu), najczęściej dotyczy niedziel, poniedziałków i piątków, głównie występując w godzinach popołudniowych ( 17-18 godzina).U prawie co 2-giego chorego zespoły ratownictwa medycznego docierały do 6 minut od momentu wypadku, jednak niemal co 10-ty poszkodowany otrzymał pomoc ratowników dopiero po upływie co najmniej 15 minut od chwili wypadku. U co 10-tego chorego, który doznał urazu czaszko-wo-mózgowego ratownicy napotykali kategoryczną niechęć do korzy-stania z ich pomocy i kontynowania dalszego leczenia w szpitalu.

Introduction: Head injuries have been experienced by humans from the time immemorial. Craniocerebral injuries appear to be one of the most frequent head injuries. Moreover, they can often pose a threat to a patient’s life. Objectives: The aim of the study was a retrospective analysis of the emergency medical rescue teams’ attendance at accidents or other medical emergencies. The criteria included: the sex and age of a pa-tient, the time of day and a season when craniocerebral injuries are most frequent, the cause of injury, the type of service provided (Basic Life Support or Advanced Life Support), the time it took to reach the destination and the method of treating the patient at the scene of the accident. Materials and methods: The reports on emergency medical service provided in the Otwock district in 2009 were analysed. 502 patients out of 6937 suffered from craniocerebral injuries. The cases of those 502 provided a basis for further analysis. Results and conclusions: According to the research carried out, men aged between 50 and 59, as well as between 20 and 29 experience craniocerebral injuries most frequently. Summertime (mainly June and August) turned out to be the season of the highest frequency of craniocerebral injuries. The days on which craniocerebral injuries were most common were Sundays, Mondays and Fridays, and the time of day with the highest frequency was late afternoon (5 to 6 p.m.). Almost every other patient was provided with emergency med-ical service within 6 minutes after the accident. However, in every tenth case, it took no less than 15 minutes for the rescue team to ar-rive. What is more, every tenth patient who suffered a craniocerebral injury refused to be treated and transported to hospital.