Etiopathogenesis and classification of cutaneous drug changes

Skórne zmiany polekowe stanowią w obecnych czasach duży problem.Według badań epidemiologicznych pojawianie się niepożądanych, polekowych zmian skórnych jest narastającym problemem społecznym/terapeutycznym. Duży wpływ na pojawianie się takich zmian ma łatwy dostęp do farmaceutyków, w szczególności,sprzedawanych odręcznie,niesteroidowych leków przeciwzapalnych, oraz niewystarczającypoziom edukacji pacjentów w zakresie przyjmowania leków. Skórne zmiany polekowe obserwuje się również wśród pacjentów poddanych przewlekłym terapiom substancjami leczniczymi. Indukowanie zmian skórnych po zastosowaniu leku zależy w dużej mierze od osobniczych cech pacjenta, płci, wieku oraz sprawności jego układu immunologicznego.Szczególnie narażonymi grupamina pojawienie się zmian polekowych są dzieci oraz osoby starsze. Również u kobiet obserwuje się częstsze przypadki niepożądanych zmian skórnych niż u mężczyzn. Zmiany te są wynikiem złożonych procesów biochemicznych/komórkowych zarówno o podłożu immunologicznym jak i nieimmunologicznym.W obrazie klinicznym obserwuje się najczęściej zmiany o charakterze pokrzywki, osutki plamisto-grudkowej, obrzęku naczynioruchowego, zmiany rumieniowe oraz ciężkie postacie często zagrażających życiu zespołów, jak zespół Stevens’a Johnsona oraz toksyczna nekroliza naskórna. Grupy leków, posiadające wysoki potencjał indukowania zmian skórnych to przede wszystkim niesteroidowe leki przeciwzapalne, glikokortykosteroidy, leki o budowie sulfonamidowej, antybiotyki beta-laktamowe, barbiturany, chemioterapeutyki, leki biologiczne.

Skin drug changes are a big problem nowadays. According to epidemiological studies, the appearance of undesirable drug-induced skin lesions is a growing social/therapeutic problem. Easy access to pharmaceuticals, in particular sold over-the-counter, non-steroidal anti-inflammatory drugs, and insufficient level of patient education in taking medicines has a major impact on the appearance of such changes. Dermic drug-induced changes are also observed among patients undergoing chronic therapies with chemical substances. Induction of skin changes after using the drug depends largely on the individual characteristics of the patient, sex, age and the efficiency of his immune system. Children and the elderly are particularly vulnerable groups to the appearance of drug-induced changes. Women also have more frequent cases of adverse skin lesions than men. These changes are the result of complex biochemical/cellular processes, both immunological and non-immunological. In the clinical picture, the most common are urticaria, maculopapular rash, angioedema, erythematous lesions and severe forms, often life-threatening syndromes such as Steven’s-Johnson syndrome and toxic epidermal necrolysis. The groups of drugs that have the great potential to induce skin changes are primarily non-steroidal anti-inflammatory drugs, glucocorticosteroids, sulfonamide drugs, beta-lactam antibiotics, barbiturates, chemotherapeutics, and biological drugs.